روابط بینامتنی رمان «فریدون سه پسر داشت» با داستان «فریدون» در شاهنامه

نقد بینامتنی به تحلیل و بررسی روابط متون می‌پردازد و با توجه به ویژگی‌های رمان‌های پست مدرن، تحلیل بینامتنی این متون ضروری به نظر می‌رسد. جریان سیال ذهن، بازگشت به گذشته و به نقد کشیدن آن، حضور شخصیت‌های تاریخی، بینامتنیت، درگیر شدن خواننده با متن، تاکید بر بی‌نهایت بودن معنا و عدم قطعیت از ویژگی‌های رمان‌های پستمدرن است. عباس معروفی از جمله نویسندگانی است که در مجموعه‌ی آثارش مانند پیکر فرهاد، سفونی مردگان و سال بلوا و فریدون سه پسر داشت و غیره گرایش آشکاری به مولفه‌های پست مدرن دارد. پژوهش حاضر، بر مبنای نظریه‌های بینامتنیت بویژه منطق گفتگویی به تحلیل رمان « فریدون سه پسر داشت» که با داستان پادشاهی فریدون در شاهنامه رابطه‌ی گفتگویی دارد، پرداخته است. نتیجه‌ی این بررسی نشان می‌دهد که نویسنده با تکیه بر اقتدار اسطوره‌ی فریدون و پسرانش در شاهنامه، جدال همیشگی بشر بر سر تصاحب قدرت را به نمایش بگذارد. همچنین از مجموعه‌ی دلالت‌های ضمنی و معناشناختی، کارناوال گرایی و چندصدایی موجود در رمان، تفسیر و خوانشی دیگرگونه از داستان پادشاهی فریدون شاهنامه حاصل می‌شود.