نقد و تحلیل مجموعه‌‌ سروده‌‌های محمّد زُهری با تاکید بر محتوا و درون‌‌مایه

در دوره‌‌ معاصر، نیما یوشیج با درک عمیق نسبت به اوضاع ادبی، اجتماعی و سیاسیِ جامعه‌‌ ایران، راهی نو در شعر فارسی می‌‌گشاید و پس از او شاعران بسیاری در جهت پویایی این شیوه‌‌ تازه گام برمی‌‌دارند. محمّد زُهَری، شاعر کوتاه‌‌ترین طرح فارسی یکی از این شاگردان مکتب نیمایی است. او به جهت حضور مستمر در میدان سه دهه شعر معاصر و چاپ مجموعه‌‌های مختلف با مهندسی و سبک ویژه و استقلالِ شاعرانگی چهره‌‌ای ممتاز دارد؛ به گونه‌‌ای که در جریان‌‌شناسی شعر نو و بررسی همه جانبه‌‌ سیر تکاملی آن، توجّه به آثار وی اجتناب‌‌ناپذیر است. پژوهش حاضر در پی آن است تا ضمن تبیین فعالیت های ادبی زهری و جایگاه او در جریان‌‌های شعری معاصر، به شیوه تحلیلی و توصیفی به ریخت شناسی و تحلیل آثار وی به ویژه از دیدگاه محتوا ‌‌بپردازد و گفتمان فکری غالب در هر یک از آنها را تبیین نماید. رویکرد مینی‌‌مالیستی زهری و حرکت تدریجی او در تاکتیک‌‌های شاعرانه نظیر فاصله گرفتن از فضای آرکائیک در فرم و مصالح زبان و نیز رهایی یافتن از سیطره‌‌ افاعیل عروضی تا رسیدن به زبانی نرم و تغزّلی، از دیگر مسائلی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار خواهد گرفت.