اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر تنظیم هیجان و نشانه‌های جسمانی دردناک افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی: مطالعه تک‌آزمودنی

مقدمه: اختلال اضطراب اجتماعی با اضطراب شدید از موقعیت ‌های اجتماعی مشخص می ‌شود که احتمال دارد فرد مورد ارزیابی دیگران قرار گیرد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بافتاری بر تنظیم هیجان و نشانه های جسمانی دردناک افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود. روش : طرح پژوهش حاضر مطالعه تک آزمودنی a-b بود. جامعه آماری شامل همه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی شهر مشهد در سال 1400 بود، که 12 نفر با روش نمونه ‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس طرحواره درمانی بافتاری طی 16 جلسه 1 ساعته و به‌صورت هفته ای یک‌بار برای 12 آزمودنی اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامه تنظیم هیجان (2003) و مقیاس آنالوگ بصری (1921) استفاده شد. آزمودنی ‌ها در مرحله خط پایه، جلسات 4، 8، 12 و 16 و پیگیری 3 ماهه به پرسشنامه ‌ها پاسخ دادند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل دیداری، درصد بهبود، شاخص تغییر پایا و اندازه اثر ناهمپوش استفاده شد. یافته ‌ها: درصد بهبود (>25%)، شاخص تغییر پایا (>1/96) و درصد داده ‌های غیرهمپوش (>75) نشان ‌دهنده تاثیر معنادار درمان در افزایش ارزیابی مجدد همه آزمودنی ‌ها (به‌جز آزمودنی 12)، کاهش فرونشانی ابراز همه آزمودنی ‌ها و کاهش نشانه ‌های جسمانی دردناک همه آزمودنی ‌ها (به‌جز آزمودنی 7) بود. درصد بهبود پیگیری نشان داد مداخله در افزایش ارزیابی مجدد و کاهش فرونشانی ابراز و نشانه ‌های جسمانی دردناک موثر بوده است. نتیجه گیری: براساس یافته ها طرحواره درمانی بافتاری با اصلاح ذهنیت ‌ها و روش ‌های موج سوم، در بهبود تنظیم هیجان و کاهش نشانه ‌های جسمانی دردناک موثر بود؛ لذا می ‌توان طرحواره درمانی بافتاری را به عنوان مداخله ‌ای مناسب برای اختلال اضطراب اجتماعی پیشنهاد نمود.

effectiveness of contextual schema therapy for emotion regulation and painful physical symptoms in individuals with social anxiety disorder: single subject study

introduction: social anxiety disorder is characterized by intense anxiety in social situations where the person is likely to be evaluated by others. aim: the present study aimed to investigate the effectiveness of contextual schema therapy on emotion regulation and painful physical symptoms in individuals with social anxiety disorder. method: this study employed an a-b single-subject design. the statistical population included all the people with social anxiety disorder in mashhad city, in 2021, and 12 people were selected by convenience sampling method. then, the contextual schema therapy was conducted during 16 sessions of 1 hour once a week for 12 subjects. the emotion regulation questionnaire (2003) and the visual analog scale (1921) were used in this study. the subjects answered the questionnaires in the baseline phase, at sessions 4, 8, 12 and 16, and at 3-month follow-up. the data were analyzed using visual analysis, improvement percentage, reliable change index, and non-overlapping effect size. results: the improvement percentage (25%<), the reliable change index (1.96<) and the non-overlapping data (75<) indicated the significant effect of the treatment in increasing the reappraisal subscale of all subjects (except subject 12), reducing the expressive suppression subscale of all subjects and reducing painful physical symptoms of all subjects (except subject 7). the improvement percentage at the follow-up showed that the intervention was effective in increasing the reappraisal, reducing expressive suppression and painful physical symptoms. conclusion: based on the findings, contextual schema therapy was effective in improving emotion regulation and reducing painful physical symptoms by modifying the modes and the third wave methods. therefore, contextual schema therapy can be suggested as a suitable intervention for social anxiety disorder.