مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی با و بدون درمان حمایتی در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی

مقدمه: اختلال شخصیت مرزی نوعی بیماری است که بر نحوه تفکر و احساس بیمار در مورد خود و دیگران تاثیر می‌گذارد و باعث اشکال در عملکرد روزمره فرد می‌شود. هدف: این پژوهش با هدف بررسی مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی فردی با و بدون درمان حمایتی در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش: پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیمارستان قدس شهر سنندج در طی سال‌های 1400-1399 بود. شیوه نمونه‌گیری در این پژوهش در دسترس و 45 بیمار به عنوان نمونه در سه گروه 15 نفری جایدهی شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ارزیابی شاخص‌های اختلال شخصیت مرزی ویور و کلام (1993) بود. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون t با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ابعاد نشانگان اختلال شخصیت مرزی در دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/01≥p). همچنین در مقایسه پیش‌آزمون و پس‌آزمون، میانگین مولفه‌های نشانگان اختلال شخصیت مرزی در بیماران گروه طرحواره درمانی فردی بدون درمان حمایتی 0/97 و در گروه طرحواره درمان فردی با درمان حمایتی 1/12 کاهش یافته بود. نتیجه ‌گیری: با توجه به اینکه بین طرحواره درمانی فردی با و بدون درمان حمایتی در کاهش نشانگان بیماران دارای اختلال شخصیت مرزی تفاوت معناداری وجود دارد، پیشنهاد می ‌گردد که در درمان این اختلال، از طرحواره درمانی فردی همراه با درمان حمایتی استفاده گردد.

comparison of the effectiveness of individual schema therapy with and without supportive therapy in reducing the symptoms of patients with borderline personality disorder

introduction: borderline personality disorder is a type of mental health problem, which affects the patient’s way of thinking and feeling about oneself and others and causes problems in daily functioning. aim: this study aimed to compare the effectiveness of individual schema therapy, with and without supportive therapy, in alleviating the symptoms of patients with borderline personality disorder. method: this empirical semi-experimental study, with a pretest-posttest control group design, was conducted on a statistical population, consisting of all patients with borderline personality disorder, referred to quds hospital of sanandaj, iran, during 2020-2021. via convenience sampling, 45 patients were selected and divided into three groups of 15 people. weaver and clum’s borderline personality disorder severity index (1993) was used for data collection. to analyze the data, multivariate analysis of variance and t-test were performed in spss version 22. results: the results showed a significant difference in the symptoms of borderline personality disorder between the two groups (p≤0.01). also, pretest-posttest comparisons indicated that the mean score of borderline personality disorder symptoms decreased by 0.97 in the individual schema therapy group without supportive treatment and by 1.12 in the individual schema therapy group with supportive therapy. conclusion: since there was a significant difference between individual schema therapy, with and without supportive therapy, in alleviating the symptoms of patients with borderline personality disorder, it is recommended to implement individual schema therapy, along with supportive therapy for the treatment of this disorder.