بررسی ویژگی‌های روانسنجی پرسشنامه زمان صفحه نمایش در کودکان

مقدمه: در عصر حاضر استفاده طولانی مدت از صفحه نمایش منجر به آسیب های جسمی، شناختی، رفتاری در کودکان شده است.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه زمان صفحه نمایش در کودکان اجرا شد.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی در زمره پژوهش های توسعه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل 90 نفر از کودکان 8 تا 12 ساله پسر شهر مشهد در سال 1401-1400 بود که به روش نمونه‌­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه صفحه نمایش (2019) و پرسشنامه کانرز (1999) بود. جهت سنجش پایایی پرسشنامه زمان صفحه نمایش در کودکان از پایایی بازآزمایی با استفاده از ضریب همبستگی درون طبقه ای و خطای استاندارد اندازه‌­گیری استفاده شد. همچنین همبستگی بین نمرات مولفه های مقیاس زمان صفحه نمایش و پرسشنامه کانرز نسخه والدین به منظور احراز روایی همگرا گرفته شد.یافته ها: مقادیر ضریب همبستگی درون طبقه ای برای مولفه های مقیاس زمان صفحه نمایش کودکان در روزهای عادی هفته بین 0/92-0/80، شب های هفته بین 0/90-0/79، روزهای پایان هفته بین 0/85-0/78 و استفاده از صفحه نمایش در پس زمینه بین 0/80-0/73 بود، که همگی نشان از قابلیت اطمینان عالی یا پایایی بازآزمایی مطلوب مولفه های مقیاس زمان صفحه نمایش در کودکان داشت. همچنین نتایج روایی همگرا نشان داد میان مولفه های پرسشنامه زمان صفحه نمایش و مولفه کمبود توجه همبستگی مثبت و معنی داری در سطح 0/01 وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد پرسشنامه صفحه نمایش ابزاری معتبر و روا جهت ارزیابی کمی سازی استفاده از وسایل الکترونیکی صفحه نمایش در بین کودکان ایرانی خواهد بود؛ بنابراین از این ابزار می توان برای کاربردهای تحقیقاتی و بالینی در زمینه اختلال های شناختی مربوط به کودکان استفاده کرد.

psychometric properties of screen time questionnaire in children

introduction: nowadays, the long-term use of screens leads to physical, cognitive, and behavioral injuries in children.aim: the present study was conducted to investigate the psychometric characteristics of the screen-time questionnaire in children.method: the present is applied in terms of objective and developmental in terms of methodology. the statistical population of the study comprised 90 children aged 8-12 years in mashhad in 2021-2022 who were selected based on availability sampling method. the research tools included the screen-time questionnaire (2019) and conners’ questionnaire (1999). test-retest reliability was used to measure the reliability of screen time questionnaire in children using the intra-class correlation coefficient and standard error of measurement. moreover, the correlation between the scores of the components of the screen-time scale and the parental version of the conners’ questionnaire was checked to verify the convergent validity.results: intraclass correlation coefficient values for the components of children’s screen-time questionnaire on normal days of the week were between 0.80-0.92, weeknights between 0.79-0.90, and weekends between 0.78-0.85, while the use of the screen in the background was between 0.73-0.80. all these values indicated high reliability or favorable retest reliability of the screen-time questionnaire components in children. furthermore, the results of convergent validity suggested that there is a positive and significant relationship between the components of the screen-time questionnaire and the lack of attention component at 0.01 level.conclusion: the results of this study revealed that the screen-time questionnaire is a reliable and valid tool for the quantitative evaluation of the use of electronic-screen devices in iranian children. therefore, this tool can be used for research and clinical applications in the field of cognitive disorders related to children.