اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نگرش به کمک و شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم

مقدمه: اختلال‎ طیف ‎اوتیسم یک اختلال تکاملی عصبی است که با محدود کردن فعالیت‌ها و علایق، تعاملات اجتماعی و ارتباطات را به خطر می‌اندازد.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر نگرش به کمک و شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم در مراکز خصوصی توانبخشی مازندران انجام شد.روش: روش پژوهش از نوع مطالعات نیمه‌‎آزمایشی با طرح پیش‌‎آزمون- پس‌‎آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مربی‌های زن و مرد کودکان اوتیستیک در مراکز خصوصی توانبخشی مازندران در سال 1399 بود، که تعداد 30 نفر با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین و به مدت 8 جلسه مداخله درمانی را دریافت نمودند. پس از پایان دوره درمان، هر دو گروه مورد پس‌آزمون و آزمون پیگیری قرار گرفتند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه نگرش به کمک خواهی نیکل (1998) و پرسشنامه شیفتگی کاری باکر (2008) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‎ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار spss نسخه 25 انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات نگرش به کمک و شیفتگی مرتبط با کار مربیان کودکان اوتیسم گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون، تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>p). همچنین نتایج بررسی نشان داد درمان مبتنی بر شفقت بر نگرش به کمک (0/84) و شیفتگی مرتبط با کار (0/91) مربیان کودکان اوتیسم موثر بود.نتیجه‌ گیری: براساس نتایج درمان مبتنی بر شفقت می تواند باعث بهبود نگرش و شیفتگی مرتبط با کار مربیان اوتیسم در شرایط مختلف شود، بنابراین به نظر می رسد گنجاندن این برنامه آموزشی در برنامه توانبخشی این مربیان مفید باشد.

the effectiveness of compassion-focused therapy in helping attitudes and work-related flow of autism child mentors

introduction: autism spectrum disorder (asd) is a developmental neurological disorder that threatens individuals’ social interactions and communication by limiting their activities and personal interests.aim: the present study aimed to assess the effectiveness of compassion-focused therapy in helping attitudes and the work-related flow of autism child mentors in the rehabilitation centers of mazandaran, iran.method: the research method was a quasi-experimental study with a pretest-posttest, control group, follow-up design. the sample population included all male and female mentors of autistic children in the rehabilitation centers of mazandaran in 2020. in total, 30 mentors were selected by voluntary sampling and divided into a test and a control group by simple random sampling (15 per group). eight sessions of therapeutic intervention were provided to the study groups. post-test and follow-ups were conducted for both groups after therapy. data were collected using nickell’s helping attitude scale (1998) and bakker’s work-related flow scale (2008). data analysis covariance analysis was performed in spss version 25.results: findings demonstrated a significant difference between the mean scores of the test and control groups regarding helping attitudes and work-related flow among autism child mentors in the post-test stage (p<0.01). further, compassion-focused therapy was effective in helping attitudes (0.84) and work-related flow (0.91) of autism child mentors.conclusion: results indicate that compassion-focused therapy can potentially improve helping attitudes and the work-related flow of autism mentors in different situations. therefore, incorporating this educational intervention into the rehabilitation agenda of these mentors appears to be quite beneficial.