نامه به سردبیر استیگما در جریان همه‌‌گیری کووید-19: مهم اما مغفول

بیماری کووید-19 در سال 2020 به عنوان یک پاندمی اعلام گردید و به اصلی‌ترین اولویت حکومت‌ها و سیستم‌های بهداشتی و درمانی در جهان مبدل شد. این بیماری دارای پیامدهای شدید از نظر بیماری‌زایی و مرگ و میر، اثرات اقتصادی چشمگیر و تغییرات اجتماعی و فرهنگی گسترده است. این پیامدها موجب شده که بیشتر تلاش‌ها در زمینه مطالعه بیماری، درمان آن و همچنین پاسخگویی به پیامدهای اقتصادی ناشی از همه‌گیری صورت گیرد. بااین حال پیامدهای روانی ناشی از بیماری از جمله استیگمای کووید-19 مغفول مانده است. این در حالی است که استیگما مرتبط با بیماری کووید-19 گروه‌های مختلف از جمله بیماران، بهبود یافته‌گان، کارکنان بهداشت و درمان و سایر گروه‌های در معرض خطر را تهدید می‌کند. امکان انتقال انسان به انسان، شکاف دانشی در مورد بیماری، ترس ناشی از ابهام و ناآگاهی و تغییر مداوم قوانین و توصیه‌های مربوطه، سبب استیگمای مرتبط با کووید-19 می‌شود. استیگما پیامدهای منفی متعدد نظیر پنهان‌کاری در زمینه بیماری، تاخیر در اقدام به دریافت خدمات سلامت، امتناع از بروز رفتارهای پیشگیرانه، رنج ناشی از تنش‌های روانی و پیامدهای اجتماعی و اقتصادی مرتبط را به دنبال دارد؛ لذا باید تمهیدات لازم در این زمینه اندیشیده شود و بخصوص از طریق اقداماتی در راستای آگاهی‌بخشی و تضمین دسترسی به اطلاعات موثق، از شیوع استیگما پیشگیری شود.

Stigma during the COVID-19 pandemic: Important but overlooked

COVID19 was declared a pandemic in march 2020 and has became a top priority for governments and health systems worldwide. The disease has severe consequences in terms of morbidity and mortality, significant economic impact and farreaching social and cultural changes. These findings have led to increased efforts to study the disease, treat it, and respond to the economic consequences of the pandemic. However, the psychological consequences of the disease, including the widespread COVID 19 stigma, have been overlooked. COVID19related stigma threatens various groups, including patients, survivors, health care professionals, and other atrisk populations. The possibility of persontoperson transmission, high levels of ignorance about the disease, fear of ambiguity and lack of knowledge, and constant changes in relevant regulations and recommendations lead to the COVID 19 stigma. Stigmatization has many negative consequences: concealment of the disease, delay in seeking health services, refusal of preventive measures, stress, and related socioeconomic consequences. Therefore, the necessary measures in this regard should be considered. In particular, the spread of stigma should be prevented through measures to raise awareness and ensure access to reliable information.