نقش واسطه‌ای خودبسندگی در رابطه بین خود انتقادگری با نشانگان افسردگی دانشجویان

مقدمه: ارزیابی وضعیت سلامت روانی در سراسر جهان به افزایش اختلال ‌های جدی روانشناختی بخصوص نشانگان افسردگی اشاره دارد.هدف: با توجه به شیوع بالا و اهمیت افسردگی پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ‌ای خودبسندگی در رابطه خود انتقادگری با نشانگان افسردگی انجام شد.روش : پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانشجویان ساکن خوابگاه ‌های پسرانه دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود که با استفاده از نمونه‌ گیری در دسترس تعداد 270 نفر انتخاب شد و مقیاس خودبسندگی عمومی، مقیاس خود انتقادگری و سیاهه افسردگی بک را تکمیل نمودند. داده ‌های گردآوری ‌شده با آزمون رگرسیون سلسله مراتبی با استفاده از نرم‌ افزار spss نسخه 21 تحلیل شد.یافته‌ ها: یافته‌ها نشان داد که بین خود انتقادگری با افسردگی (p<0/01، 0/70=r) رابطه مثبت معنی ‌دار؛ بین خودبسندگی با نشانگان افسردگی (p<0/01، 0/47=r) و بین خود انتقادگری با خودبسندگی (p<0/01، 0/59=r) رابطه منفی معنی ‌دار وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد با وجود اینکه خود انتقادگری و خودبسندگی با هم در مجموع 49/6 درصد از واریانس افسردگی دانشجویان را تبیین می ‌کنند؛ اما خودبسندگی در رابطه بین خود انتقادگری با افسردگی نقش واسطه‌ای ندارد (0/096=p).نتیجه ‌گیری: در مجموع، با توجه به اثر مستقیم خود انتقادگری بر افسردگی می ‌توان انتظار داشت که کاهش خود انتقادگری مسیر مهمی برای کاهش افسردگی دانشجویان باشد.

The mediating role of self-efficacy in the relationship between self- criticism and depression symptoms in University students

Introduction: The assessment of global mental health indicates a rise in mental disorders especially those related to depression.Aim: Considering the high prevalence of depression symptoms and its serious implications, the aim of current study was to investigate the mediating role of selfefficacy in the relationship between selfcriticism and depression.Method: The research design was descriptivecorrelational. Statitical population was dormitory male students at the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran. A total of 270 students were selected via convenience sampling. Data was collected using General Selfefficacy Scale, Self Criticising Scale, and Beck Depression InventoryII. Hierarchical regression was used to analyze data via SPSS21.Results: Results showed that the relationship between selfcriticism and depression (r=0.70, p<0.01) was significantly positive. On the other hand, selfefficacy and depression related to one another negatively (r=0.47, p<0.01), as so did selfcriticism and selfefficacy (r=0.59, p<0.01). Results from hierarchical regression suggested selfefficacy not midiate the relationship between selfcriticism and depression (P=0.096) although 49.6% of the depression variance was accounted by the two variables.Conclusion: Overall, given the direct effect of selfcriticism on depression, it is reasonable to expect that diminished selfcriticism reduces depression among university students.