بررسی تاثیر درمان شناختی– رفتاری بر افسردگی و پروتئین واکنش‌دهنده‌ی سی در بیماران کرونری

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی در صدر عوامل مرگ و میر دنیا قرار داشته و اختلال افسردگی شایع ترین اختلال روانی بیماران قلبی است. اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش افسردگی و کاهش مرگ ‌و میر ناشی از افسردگی در بیماران قلبی مورد بحث و اختلاف است.هدف: مطالعه ‌ی حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افسردگی و پروتئین واکنش ‌دهنده‌ی سی فوق ‌حساس در بیماران کرونری انجام شد. روش : پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌ آزمون، پیگیری و گروه کنترل فعال بود. جامعه آماری کلیه مراجعه‌کنند‌گان به پژوهشکده قلب و عروق اصفهان در سال 1397 بود. 50 بیمار به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش وکنترل فعال اختصاص یافتند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته تحت آموزش گروهی شناختی - رفتاری و گروه کنترل تحت آموزش‌های معمول پزشکی قرار گرفتند. ابزارها شامل پرسشنامه افسردگی بک و کیت تشخیص کمی پروتئین واکنش دهنده ی سی بود. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر و نرم‌ افزار spss نسخه ‌ی 24 استفاده شد.یافته‌ها: افسردگی و پروتئین واکنش دهنده ی سیتفاوت معنی ‌داری در دو گروه آزمایش و کنترل در مراحل اندازه‌گیری نداشته‌اند (0/05

The study of the effectiveness of cognitive behavioral therapy on depression and C-reactive protein in cardiac patients

Introduction: Cardiovascular diseases is the first leading cause of mortality in the world and depression is the most common psychiatric disorder in cardiac patients. The effectiveness of cognitivebehavioral therapy (CBT) in reducing depression and moodrelated mortality in this population is controversial.Aim: Hence, the present study aimed to study the effectiveness of CBT in depression and C reactive protein (hsCRP) in coronary patients.Method: The present study was experimental and the study design was pretest, posttest, with followup and active control group. The statistical population comprised the patients referred to the Isfahan Cardiac Rehabilitation Research Center in 2018, among whom 50 patients were randomly selected and assigned into experimental and active control groups. The experimental group received group CBT for 8 weeks and the active control group received usual medical education. The data were collected by the Beck Depression Inventory and Quantitative hsCRP Detection Kit. Repeatedmeasures analysis of variance (ANOVA) was used for data analysis.Results: The results showed no significant difference between the experimental and control groups in depression and hsCRP in the posttest and followup stages (P>0.05); therefore, CBT had no significant effect on depression and hsCRP in coronary patients.Conclusion: These findings indicate that CBT is not effective in reducing depression and negative prognosis in these patients. These findings might suggest the use of alternative therapies by cardiovascular psychologists.