نقش آمیختگی شناختی، تحمل آَشفتگی و دلسوزی به خود در رشد پس‌آسیبی افراد آزاردیده در دوران کودکی

مقدمه: کودک‌آزاری و تجربیات ناگوار دوران کودکی دارای آثار و پیامدهای درازمدت و ناخوشایندی بر تحول و سازگاری شخصیت در دوران بزرگسالی است.هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آمیختگی شناختی، تحمل آَشفتگی و دلسوزی به خود در رشد پس‌ آسیبی افراد آزاردیده در دوران کودکی بود.روش: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی افراد آزاردیده بالاتر از 15 سال مراجعه‌ کننده به مراکز خدمات روان درمانی و مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1396 تشکیل دادند. تعداد 190 نفر از این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردیدند. جهت گرداوری داده ‌ها از پرسشنامه‌های ترومای دوران کودکی (1998)، مقیاس ‌های آمیختگی شناختی (2014)، تحمل آشفتگی (2005)، دلسوزی به خود (2003) و رشد پس‌ آسیبی (1996)، استفاده گردید. داده‌ها با آزمون ‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه از طریق نرم افزار spss نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ‌ها: نتایج یافته‌ ها نشان داد که بین آمیختگی شناختی با رشد پس‌ آسیبی ارتباط منفی معنادار (0/01>p) و بین تحمل آشفتگی و دلسوزی به خود با رشد پس‌ آسیبی ارتباط مثبت معنادار (0/01>p) وجود دارد. همچنین یافته‌ ها بیانگر این بود که آمیختگی شناختی قادر به پیش‌ بینی رشد پس‌ آسیبی نیست ؛اما دو متغیر دیگر 41 درصد از واریانس رشد پس آسیبی را تبیین کردند.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر، م‌ی توان نتیجه گرفت که عوامل روان‌شناختی در رشد پس‌ آسیبی نقش بسزایی دارند و در مداخلات درمانی توجه به این عوامل می تواند در سازگاری افراد آسیب دیده کمک شایانی نماید.

The role of cognitive fusion, distress tolerance and self-compassion in post traumatic growth of abused individuals in their childhood

Introduction: Child abuse and harsh childhood experiences have longlasting and unpleasant consequences on personality development and adaptation in adulthood.Aim: The aim of the present research was to determine the role of cognitive fusion, distress tolerance and selfcompassion on predicting post traumatic growth of abused indvduals in their childhood.Method: The method of the present research was descripptive correlation study. The population included whole abused subjects over 15 years old who referred to psychiatric and counseling centers of Shiraz in the first half of the 2017. One hundred and ninety subjects were selected by available sampling method . In order to gather the data, Child trauma questionnaire (1998), cognitive fusion scale (2014), distress tolerance questionnaire (2005), selfcompassion questionnaire (2003) and posttraumatic growth scale (1996) were used. The data were analyzed using Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis via SPSS22 software.Results: The results showed that there was significantly negative relationship between cognitve fusion and post traumatic growht (P<0.01), and positive relationship between distress tolerance and selfcompassion with post traumatic growht (P<0.01). Although, the results indicated that cognitive fusion could not predict post traumatic growht but another two variables could explain 41% variance of post traumatic growht.Conclusion: According to the findings of this study, it can be concluded that psychological factors play significant roles in post traumatic growth . In treatment interventions, attention to these factors can be helpful in adapting to child abuse individuals.