اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان ثبات قدم و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان

مقدمه: امید یکی از موضوعات مهم در ارتباط با زندگی افراد و عامل کلیدی انگیزه بخش در رشد و پیشرفت سرمایه‌ های انسانی آن جامعه است و رابطه مستقیمی با پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی دانش‌ آموزان دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان ثبات قدم و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌ آموزان انجام شد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه آزمایشی از نوع پیش‌ آزمون پس‌ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه دانش ‌آموزان پسر مقطع ابتدایی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 99-1398 در مدارس دولتی ناحیه 3 شهر کرمانشاه بود. 30 نفر از دانش‌ آموزان پسر سال ششم ابتدایی به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‌ گیری خوشه‌ ای تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. آزمودنی ‌های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های ثبات قدم داکورث و خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان استفاده شد. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ‌ها براساس روش آماری کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ ها: یافته‌ ها نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر نظریه امید اسنایدر بر میزان ثبات قدم (0/43=f) و خودکارآمدی تحصیلی (0/56=f) گروه آزمایش تاثیر معناداری داشته است (0/05>p).نتیجه ‌گیری: بر اساس این یافته ‌ها می ‌توان گفت که آموزش امید به روش گروهی بر افزایش میزان ثبات قدم و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌ آموزان اثرگذار است و به دنبال آموزش امید می‌ توان موفقیت تحصیلی دانش‌ آموزان را انتظار داشت.

The impact of group education on students' grit and educational self-efficacy based on Snyder’s hope theory

Introduction: Hope is one of the most important points in people's lives, a key motivating factor in the growth and development of human capital in societies and is directly related to students' academic achievement and mental health.Aim: The aim of this study was to investigate the impact of group education on grit and educational selfefficacy of students based on Snyder rsquo;s hope theory.Method: The experimental design was a pretestposttest with control group. The statistical population of this study included all primary school students studying in the public schools in district 3 of Kermanshah, Iran during the academic year of 20192020. 30 sixthyear elementary school male students were selected as a statistical sample using random cluster sampling and were placed in two experimental (15 subjects) and control (15 subjects) groups. The subjects in the experimental group were trained for 8 sessions based on Snyder rsquo;s hope theory, but the control group did not receive any intervention. Morgan Jinks' educational selfefficacy scale and Duckworth's grit scale were used to collect data. The information obtained from the questionnaires was analyzed using covariance statistical method.Results: The findings showed that group education based on Snyder's hope theory had a significant effect on grit (F =0.43) and educational selfefficacy (F =0.56) of the experimental group (P<0.05).Conclusion: Based on these findings, it can be said that group hope education is effective in increasing students' grit and educational selfefficacy, and after hope training, students' academic success can be expected.