اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری زنان نابارور

مقدمه: ناباروری یک مشکل رو به افزایش است که پیامدهای روان شناختی فردی و خانوادگی زیادی به دنبال دارد.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری در زنان نابارور شهر اصفهان بود.روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش ‌های شبه آزمایشی بوده و جامعه آماری آن را کلیه زنان نابارور که به مراکز درمانی ناباروری شهر اصفهان در سال 1397 مراجعه می ‌کردند، تشکیل می‌دادند. به روش نمونه ‌گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب‌شده و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جای گرفتند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی هشت جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. از شرکت‌کنندگان هر دو گروه خواسته شد به پرسشنامه ‌های رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه تاب‌ آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به ناباروری پاسخ دهند. داده ‌های جمع ‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار 20 spss و به روش تحلیل واریانس با اندازه ‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ‌ها: نتایج بین ‌گروهی نشان داد که تاب‌ آوری و رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در افزایش و نگرش منفی نسبت به ناباروری کاهش پیدا کرده است. به استثنای مرحله پیگیری تاب ‌آوری، این تفاوت معنادار در مراحل پس‌ آزمون و پیگیری رضایت زناشویی و نگرش منفی مشاهده شد (0/01>p).نتیجه ‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هماهنگی آن با مشکلات روان‌شناختی ناباروری، می‌تواند روان ‌درمانی مناسبی برای پیامدهای روان‌شناختی این افراد باشد.

The effect of treatment based on the acceptance and commitment therapy on infertility, satisfaction of marriage and attitude toward to the infertility in sterile women

Introduction: Infertility is an increasing problem that induced to individual and family outcomes.Aim: This study aims to examine the effect of the acceptance and commitment therapy on resilience, marital satisfaction and attitude toward to the infertility in sterile women in Esfahan.Method: The research design was a semiexperimental research. Population were all the sterile women which referred to the fertilityinfertility treatment center in Esfahan in the primary six months which of them thirty women participated in this test and they arranged in two groups: experimental group (15 women) and Control group (15 women). After that two groups were assessed in pretest exam. After discussion, treatment based on the acceptance and commitment (ACT) was performed during eight sessions in a week. There was no variable in control group and there was also no treatment. After treatment, posttest was performed with renewed questionnaire and at last followup test was performed after six weeks. The data was analyzed by SPSS20 and analysis of variances of repeated measures.Results: The results showed a meaningful increase resilience, marital satisfaction and degree attitude toward in experimental group prior to the control group in posttest. These results (except of resilience) observed in followup.Conclusion: According to therapeutic elements of acceptance and commitment therapy and reality of infertility, acceptance and commitment therapy could be effective method to degree psychological problems (P<0.01).