رابطه ی خود ارزشمندی و سبک های ارتباطی با سازگاری زناشویی در زنان

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر رابطه ی خود ارزشمندی و سبک های ارتباطی با سازگاری زناشویی در زنان بود. روش: در این مطالعه همبستگی، نمونه پژوهش 148 نفر ( زن متاهل) والدین فرزندانی که در مراکز مهد کودک و پیش دبستانی شهرستان قروه در سال 1394 بودند، به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. در این مطالعه از مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر، (1976)، پرسش نامه خود ارزشمندی( کروکرولف،2003) و پرسش نامه سبک های ارتباطی( کریستنسن و سالاوی،1984) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد خود ارزشمندی به صورت کلی ارتباطی ارتباط معناداری بوجود نیامد اما بعد بیرونی خود ارزشمندی(صلاحیت و شایستگی علمی، رقابت و سبقت جویی، ظاهر و تایید دیگران) با سازگاری زناشویی رابطه معنادار و منفی داشت. همچنین نتایج نشان داد بین سبک های ارتباطی و سازگاری زناشویی رابطه معنادار وجود دارد. به این صورت که بین نمرات سبک سازنده متقابل و سازگاری زناشویی رابطه معنی دار و مثبتی وجود دارد و همچنین بین سبک اجتنابی و سبک توقع / کناره گیری با سازگاری زناشویی رابطه ی معنی داری و معکوسی وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد بعد بیرونی خود ارزشمندی بر سازگاری زناشویی اثر منفی داشت .همچنین سبک های ارتباطی( ارتباط سازنده متتقابل) زنان به طور مستقیم بر سازگاری زناشویی اثر مثبت دارد و سبک اجتنابی و سبک توقع / کناره گیری بر سازگاری زناشویی اثر منفی دارد. مشاوران خانواده می توانند آموزش سبک ارتباطی سازنده متقابل و تقلیل اثر بعد بیرونی خود ارزشمندی بر سازگاری زناشویی را آماج مداخلات درمانی خویش قرار دهند.

The Relationship between SelfWorth and Communication Styles and Marital Adjustment in Women

Introduction: One of the most important roles of the studies and researches conducted on the family and espousal relationships has been devoted to the marital adjustment. Different surveys and studied have found that various factors such as personal characteristics and communication skills have affected the quality of the marital adjustment a lot. Objectives: The main purpose of the present study is to have a survey on the relationship between selfworth and communication styles and the marital adjustment. Methodology: The present study is a correlational survey. Its subjects included 148 married women who were the parents of the children studying in the kindergartens and preschool centers in Ghorveh in the year 1394.The sampling procedure was a cluster sampling method. In this survey three marital adjustment scales were used: Dyadic Adjustment Scale (1976), Contingencies SelfWorth Questionnaire (Crocker & Wolfe, 2003) and the Communication Style Questionnaire (Christenson & Sullaway, 1984). Results: The results of the survey showed that there is no significant correlation between selfworth and marital adjustment in general but the external aspects of selfworth (scientific qualification and competency, competition and competitiveness, appearance and being approved by others) had a significant negative correlation with the marital adjustment. The results also indicated that there is significant correlation between communication styles and marital adjustment in a way that there was a significant positive correlation between the scores of the interactive constructive style and marital adjustment but there was a significant negative relationship between the scores of the avoidant style and demand/withdraw style and marital adjustment. Conclusion: The results of the present survey show that the external selfworth has a significant negative effect on the marital adjustment. In addition, communication styles (interactive constructive communication) of women have significant positive effects on marital adjustment directly but avoidant style and demand/withdraw style have significant negative effects on the marital adjustment. Family counselors can actively involve themselves in instructing the mutual interactive constructive styles and try to reduce the effects of the external selfworth on the marital adjustment in their own treatments and interventions.