اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی شوناکر مبتنی بر نظریه آدلر بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان سرپرست خانوار

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش خود دلگرم سازی بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار، سرای محله شهرداری تهران اجرا شده است .روش پژوهش ، نیمه آزمایشی و در قالب پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد .نمونه آماری شامل 18 نفر از زنان سرپرست خانوار می باشد که به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند . و این تعداد به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین گردیدند . گروه آزمایش در معرض آموزش خوددلگرم سازی ، در 10 جلسه 120 دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل نیزهیچ آموزشی دریافت نکردند .دو گروه ، قبل و بعد از مداخله آموزشی به وسیله پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان ( cerq ) ، مورد ارزشیابی قرار گرفتند .داده های جمع آوری شده با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : نتایج به دست آمده نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری وجود دارد و این تفاوت به سود گروه آموزش دیده می باشد . به این صورت که آموزش خوددلگرم سازی تفاوت معنی داری دراستفاده از راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بین دو گروه مورد مطالعه نشان داد . نتیجه گیری : آموزش خوددلگرم سازی به عنوان یک مهارت ، موجب افزایش استفاده از راهبردهای شناختی پذیرش ، تمرکزمجدد مثبت ، و ارزیابی مجدد مثبت ، دیدگاه پذیری ، و نیز کاهش استفاده از راهبردهای شناختی ملامت خویش و نشخوارگری ، شده است . بنابراین جهت توانمند سازی روان شناختی و متعاقب آن ، تنظیم شناختی هیجان زنان سرپرست خانوار ، این آموزش در کنار سایر حمایت های اقتصادی و اجتماعی ، توصیه می گردد .

The effectiveness of training the Shoenaker's self-encouragement based on the Adler's theory on cognitive emotion regulation strategies among the women-headed households

This research was aimed at exploring the effectiveness of training the Shoenaker's selfencouragement based on the Adler's theory on cognitive emotion regulation strategies among the womenheaded households, in the municipal district of Tehran. The research methodology was semiexperimentalwhich fell under pretest and posttest along with the control group. The statistical population included 18 women heading families who were selected through inaccess volunteer sampling method. This number was randomly placed in two experimental and control groups. The experimental group was exposed to selfencouragement training for ten 120minute sessions while the control group received no such training. The two groups, prior and after the educational intervention were appraised by the Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ). Data collected were analyzed by the multivariate covariance analysis (MANCOVA). The findings acquired demonstrated that there was a significant difference between the experimental and control groups and this difference was seen in the privilege of the group trained. In the same way, training selfencouragement indicated a significant difference in using cognitive emotion regulation strategies between the two groups. It is concluded that training selfencouragement as a skill results in increasing the use of cognitive strategies of acceptance, positive refocusing, positive reassessment, and of taking views and reducing cognitive strategies of selfblame and rumination as well. Thus, for enabling the psychology and the cognitive emotion regulation of the households headed by women, this sort of training is advised along with other socioeconomic supports.