نقش واسطه‌ای طرحواره‌های سازش‌نایافته اولیه‌ در رابطه بین شخصیت با سرسختی

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه بین شخصیت با سرسختی بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه پیام نور استان قم بود. 550 نفر به روش نمونهبرداری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و سیاهه رگه پنج عاملی شخصیت (کاستا و مک کری، 1985)، طرحواره های سازش نایافته اوّلیه (یانگ، 1990) و زمینه یاب دیدگاه های شخصی ( موسسه سرسختی، 1985) را تکمیل کردند. نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است و 23 درصد از واریانس طرحواره جدایی و طرد از طریق رگه های نوروزگرایی، برون گردی، گشودگی به تجربه، توافق جویی و وظیفه شناسی تبیین پذیر است. همچنین این رگه ها و طرحواره جدایی و طرد توانایی تبیین 30 درصد از واریانس سرسختی را داشتند. این نتایج نشان داد که طرحواره های سازش نایافته اولیه در رابطه با رگه های شخصیت و سرسختی نقش واسطه ای دارد. با توجه به یافته ها می توان بیان کرد که رگه های شخصیت و طرحواره های سازش نایافته اولیه نقش مهمی در پیش بینی سرسختی دانشجویان دارند.