سوگ پیچیده: مطالعه شیوع شناسی توصیفی مقطعی در ایران

مقدمه : توانایی افراد در پذیرش سوگ در طیف گستردهای از پذیرش سوگ تا ایجاد عواقب جدی قرار دارد. شیوع و عواقب سوگ به تفاوت های موجود در هنجارهای اجتماعی و انتظارات فرهنگی متفاوت است. هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی شیوع مقطعی سوگ بغرنج (پیچیده) در یکی از استان های غربی ایران است. روش: این مطالعه به شیوه زمینه یابی مقطعی و در 751 آزمودنی مراجعه کننده به یک مرکز روانپزشکی سرپایی کرمانشاه در بازه زمانی تیر تا آذرماه سال 1391 انجام گردید. نشانه و علائم اصلی سوگ بغرنج (پیچیده)، وجود و شدت افسردگی ابزار سنجش نشانه های ،(bdi-ii) با استفاده از چک لیست سنجش نشانه ها و علائم انواع سوگ، پرسشنامه افسردگی بک سوگ ارزیابی گردید. یافته ها: از بین افراد ارجاعی ارزیابی شده، 63 نفر تجربه اخیر سوگ را داشته اند ( 33 مرد و 30 زن) که شیوع کلی آن %8/4 بود. از این تعداد 28 نفر سوگ بغرنج (پیچیده)داشتند و شیوع کلی آن برابر 3/73%بود. همچنین 3/06% از سوگ مزمن و 0/67%از سوگ تاخیری رنج می بردند. بسیاری از این افراد اشتباهاً تشخیص های احتمالی روانشناختی دیگری از قبیل اضطراب و افسردگی دریافت کرده بودند. بر اساس نمره های پرسشنامه افسردگی بک ii و قضاوت روانپزشک، تشخیص نهایی اختلال افسردگی ناشی از سوگ تنها در 33/4% از افرادی که سوگ پیچیده (بغرنج)داشتند، تایید شد. نتیجه گیری: شیوع سوگ پیچیده با آمارهای حاصل از گزارش های قبلی در غرب ایران قابل مقایسه است. در مطالعه حاضر تعداد قابل ملاحظه ایی از افرادی که از سوگ بغرنج رنج میبرند، به اشتباه تشخیص اختلال های روانشناختی از قبیل افسردگی یا اضطراب دریافت کرده بودند. این واقعیت بیانگر لزوم برنامه های آموزشی برای خدمات مراقبتی بهداشتی اولیه در این منطقه است تا درمانگران با تظاهرات و جلوه های سوگ پیچیده آشنا شوند و این اختلال به درستی تشخیص داده شود.

Complicated grief: A descriptive cross-sectional prevalence study from Iran

Introduction: The ability of people to accept grief has a wide range from acceptance of grief to development of serious complications. The prevalence and complications of grief vary due to the differences in social norms and cultural expectations. Objective: We aimed to assess the point prevalence of complicated grief in one of western provinces of Iran. Methods: This study was performed as a crosssectional survey of 751 subjects who attended an outpatient psychiatry center in Kermanshah from July to December 2012. The main symptoms and signs of complicated grief as well as presence and severity of depression were assessed using especial questionnaires. Results: Among all assessed referees, 63 were diagnosed to have an experience of recent grief (33 men and 30 women) with the overall prevalence of 8.4%. Among those with recent experience of grief, only 28 had complicated grief with the overall prevalence of 3.73% among which, 3.06% had chronic grief and 0.67% suffered from delayed grief. Many cases were wrongly diagnosed to have other psychological disturbances such as depression or anxiety. The final diagnosis of major depressive disorder grief was confirmed only in 33.4% of complicated grief cases based on BDI Iota; Iota; score and psychiatrist judgment in our assessment. Conclusion: The complicated grief has a comparable prevalence to previous reported figures in western Iran. Conspicuous number of those who were affected by complicated grief was wrongly diagnosed as other psychological conditions such as depression or anxiety in this study. This fact probably indicates necessity of training programs for primary health care service of this region for getting familiar with manifestations of complicated grief and correct diagnosis of this condition.