بررسی تاثیر نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی در رابطۀ بین رهبری موثق و تسهیم دانش

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی در رابطۀ بین رهبری موثق و تسهیم دانش در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعۀ آماری پژوهش حاضر را کلیۀ کارکنان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی  1397- 1396به تعداد 421 نفر تشکیل می‌دهد. نمونۀ آماری 201 نفر بوده که با استفاده از فرمول کوکران و به روش طبقه ‌ای با حجم متناسب انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های رهبری موثق والمبوا، آوولیو، گاردنر، ورنسینگ و پترسون(2008)، تسهیم دانش بوک، زمود، کیم و لی(2005) و سرمایۀ روانشناختی لوتانز و آوولیو استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئیpls استفاده شد. یافته ‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که رهبری موثق به صورت مستقیم (322/ 0=β) بر تسهیم دانش تاثیرگذار بوده و به صورت مستقیم (832/ 0=β) بر سرمایۀ روانشناختی اثرگذار است. سرمایۀ روانشناختی به صورت مستقیم (389/ 0=β) بر تسهیم دانش تاثیر می‌گذارد. همچنین تاثیر رهبری موثق بر تسهیم دانش به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط متغیر میانجی، سرمایۀ روانشناختی با (65/ 0=β)تبیین شد. نتیجه گیری: در این رابطه زمانی که سرمایۀ روانشناختی به عنوان متغیر میانجی وارد معادله می شود، دارای قدرت بیشتری است. به عبارت دیگر، رهبری موثق با نقش میانجی سرمایۀ روانشناختی موجب افزایش تسهیم دانش در میان کارکنان می ‌شود. بنابراین، پیشنهاد می ‌شود، مدیران دانشگاهی دیدگاه و نگرش رهبری موثق را در دانشگاه خود پرورش و تقویت کرده و بر تسهیم دانش و ارتقاء آن در کارکنان خود تاکید نموده و کارکنان خود را به عنوان مهم ترین سرمایۀ سازمان درک کنند.