آیا آموزش همسانان در مقایسه با آموزش کلاسیک در بهبود رفتار هاىارتقا دهنده دهان و دندان موثرتر است؟

زمینه و هدف: هدف این مطالعه مقایسه دو روش آموزش همسالان و آموزش کلاسیک بر ارتقای رفتارهای بهداشتی دهان و دندان دانش آموزان دختر منطقه 6 تهران است.مواد و روش‌ها: این یک مطالعه مداخله‌ای نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون/پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. 120 دانش‌آموز دختر پایه چهارم ابتدایی از مدارس منطقه 6 تهران به ‌صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه الف (دریافت آموزش از طرف مربی بهداشت مدرسه با جمعیت30 نفر) و گروه ب (دریافت آموزش توسط همسالان با جمعیت نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه ای معتبر بود که بعد از پیش‌آزمون در هر دو گروه، مداخله آموزشی در سه جلسه آموزشی، هر جلسه 1 ساعت در گروه آزمون اجرا شد. پس‌آزمون یک ماه بعد از مداخله با پرسشنامه اولیه انجام شد. داده ها با آزمون تی مستقل و کای دو در نرم ‌افزار spss16 تحلیل گردید.یافته‌ها: میانگین نمرات آگاهی و عملکرد در هر دو گروه بعد از مداخله آموزشی به طور معنی داری افزایش یافت (p<0.001). میانگین نمرات نگرش نیز در هر دو گروه بعد از مداخله افزایش یافت ولی این افزایش فقط در گروه همسالان معنی دار بود (p<0.001). نتایج مربوط به اختلاف میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد بین دو گروه نشان داد که گروه همسالان در افزایش آگاهی، تغیر نگرش و بهبود عملکرد، موثرتر از گروه مربی بهداشت عمل نموده است. نتیجه‌گیری: آموزش با کمک گروه همسالان موجب افزایش میانگین نمرات آگاهی، نگرش و عملکرد دانش آموزان در زمینه بهداشت دهان و دندان در مقایسه با آموزش توسط گروه مربی گردید. از این رو، رویکرد های آموزشی با محوریت همسالان و مشارکت فعال دانش آموز پیشنهاد می شود.