طراحی الگوی حکمرانی رفاه عمومی در ایران

زمینه و هدف: در کشورهای توسعه‌یافته، یکی از هدف‌های مهم سیاستگذاران اقتصادی ارتقای کیفیت، استاندارد و سطح رفاه زندگی در جامعه است. هدف این پژوهش ارائه الگویی است که منجر به ارتقای کیفی رفاه عمومی در نظام حکمرانی کشور گردد.روش پژوهش: مطالعه حاضر پژوهشی ‌ترکیبی (کیفی-کمی) است که در سال 1399 انجام گرفت. برای جمع‌آوری داده ها در بخش کیفی، از مصاحبه‌های اکتشافی بر مبنای تحلیل تم و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل بخش کیفی با استفاده از نرم‌افزار maxqda 18 و در بخش کمی از نرم‌افزارهای spss 22 و smart pls 2 انجام گردید. جامعه در روش کیفی شامل خبرگان و صاحب‌نظران حوزه سیاستگذاری و رفاه اجتماعی بود و از نمونه‌گیری هدفمند و گلوله‌برفی استفاده شد که جمعاً 18 مصاحبه انجام شد. جامعه آماری در روش کمی 150 نفر از مدیران وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بودند که براساس فرمول کوکران (108) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته‌ها: در بخش کیفی بعد از ثبت داده‌های ناشی از مصاحبه‌ها، 99 شاخص اولیه شناسایی شد. پس از کدگذاری به روش تحلیل تم، 69 شاخص، 8 بُعد (سرمایه اجتماعی؛ سیاست‌ها و خط‌مشی‌گذاری عمومی؛ محیط داخلی و بین‌المللی؛ مشارکت و مدیریت عمومی؛ شفاف ‌ سازی در اداره امور؛ امنیت اجتماعی؛ سلامت اجتماعی؛ کیفیت حکمرانی ‌رفاه‌عمومی) و 5 مولفه (عوامل علّی، مداخله‌ای، زمینه‌ای، راهبردها و پیامدها) تایید گردید و به ایجاد مدل حکمرانی رفاه عمومی بر مبنای تحلیل تم منجر شد. نتایج بخش کمی نشان داد، ابعاد سیاست‌ها وخط‌مشی‌گذاری عمومی و سرمایه اجتماعی بر ابعاد محیط داخلی و بین‌المللی، مشارکت و مدیریت عمومی و همچنین بُعد شفاف‌سازی در اداره امور تاثیر دارند. همچنین بر ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی تاثیر‌گذارند و ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی نیز بر کیفیت حکمرانی رفاه عمومی تاثیر می‌گذارند.نتیجه‌گیری: از الزامات استقرار و بهبود شرایط حکمرانی رفاه عمومی در ایران توجه به 8 بُعد و 69 شاخص استخراج شده در این مدل خواهد بود.

Designing a Model for Public Welfare Governance in Iran

Background: One important goal of policymakers regarding economy in developed countries is to improve quality, standard and level of wellbeing in society. The purpose of this study was to provide a model that leads to improving the quality of public welfare in the country #39;s governance system.Methods: This was a combined (qualitativequantitative) research conducted in 2020. To collect data in the qualitative section, exploratory interviews based on theme analysis, and in the quantitative part, a questionnaire, were used. Analysis of the qualitative section was done through MaxQDA 18 software, and in the quantitative section, it was done by SPSS 22 and SmartPLS 2 software. The statistical population in the qualitative method included experts in the field of policymaking and social welfare. Purposive and snowball sampling were used, which resulted in 18 interviews. The statistical population in the quantitative method included 150 managers from the Ministry of Cooperatives, Labor, and Social Welfare selected based on Cochran #39;s formula 108.Results: In the qualitative part, after recording the data from the interviews, 99 initial indicators were identified. After coding based on theme analysis method, 69 indicators, 8 dimensions (social capital; public policies and policymaking; domestic and international environment; public participation and management; transparency in affairs; social security; social health; quality of governance and public welfare), and 5 components (causal, intervention, and contextual causes, strategies and consequences) were approved, and led to the creation of a public welfare governance model based on theme analysis. The results of the quantitative part indicated that the dimensions of public policies and policymaking and social capital affect domestic and international environment, public participation and management, as well as the dimension of transparency in affairs. They also affect social security and health, which in turn, affect the quality of public welfare governance.Conclusion: One of the requirements for establishing and improving the governance of public welfare in Iran is addressing the 8 components and 69 indicators extracted in this model.