برآورد سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران

زمینه و هدف: یکی از عواملی که می تواند تاثیر متفاوت مخارج سلامت خصوصی و عمومی را بر وضعیت سلامت و امید به زندگی بیان کند، نرخ جانشینی مخارج خصوصی و عمومی سلامت است؛ لذا هدف این مطالعه برآورد بازدهی نسبت به مقیاس، سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران است.روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع توصیفیتحلیلی و کاربردی است که با استفاده از روش‌های حداقل مربعات خطی و غیرخطی، سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در سطح ملی را طی سال های 172000 بررسی می‌کند. داده های مطالعه از نوع سری زمانی سالانه است و از وب سایت بانک جهانی استخراج شدند. جهت تخمین مدل اقتصادی از نرم‌افزار stata 14 استفاده شده است.یافته ها: نتایج نشان داد که در مدل‌های غیرخطی و خطی تابع سلامت ایران، کشش جانشینی مخارج سلامت عمومی و خصوصی به ترتیب برابر با 0/30 و 0/17 است. بازدهی نسبت به مقیاس در مدل‌های غیرخطی و خطی به ترتیب برابر با 0/07و 0/15 برآورد شد. سهم مخارج سلامت عمومی بر امید به زندگی در مدل غیر خطی 54 درصد، در مدل خطی برابر با 53 درصد و سهم مخارج سلامت خصوصی در این مدل ها نیز به ترتیب برابر با 46 و 47 درصد برآورد شدند.نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی و خصوصی در ایران جانشین ضعیف یکدیگر هستند و افزایش توام این مخارج سلامت منجر به افزایش امید به زندگی در جامعه می شود. بازدهی کاهنده نسبت به مقیاس در افزایش مخارج سلامت عمومی و خصوصی بر امید به زندگی در ایران وجود دارد. همچنین سهم مخارج سلامت عمومی در افزایش امید به زندگی بیشتر از سهم مخارج سلامت خصوصی در ایران است.

Estimating the Share and Elasticity of Substitution for Public and Private Health Expenditures in Iran

Background: The rate of substitution for private and public health expenditures is one of the factors that can explain the different effects of public and private health expenditures on health and life expectancy. Therefore, the purpose of this study was to estimate the return to scale, share, and elasticity of the substitution for public and private health expenditures in Iran.Methods: In this descriptiveanalytical study, linear and nonlinear least squares methods were applied to study the share and elasticity in substitution of private and public health expenditures at national level in Iran during 200017. The study data included the annual time series data extracted from the World Bank website. The Stata 14 software was used to estimate the economic model.Results: In the nonlinear and linear models of Elasticity of Substitution Constant (CES) health function in Iran, elasticity of substitution for public and private health expenditures were 0.30 and 0.17, respectively. The return to scale in nonlinear and linear models was 0.07 and 0.15, respectively. The share of public health expenditures on life expectancy in the nonlinear and linear model was 54 and 53 % and the share of private health expenditures in these models was 46 and 47 %, respectively.Conclusion: Public and private health expenditures are poor substitutes of each other in Iran and increase of these health expenditures leads to an increase in life expectancy. A decreasing return exists to scale in public and private health expenditures on life expectancy in Iran. The share of public health expenditures is higher than the share of private health expenditures on life expectancy in Iran.