comparative study on ability of some magnetic nanocompounds of fe3o4, fe3o4/polystyrene and fe3o4/polyaniline to remove of methyl orange from aqueous solutions

In this research, fe3o4, fe3o4/polystyrene and fe3o4/polyaniline nanocompounds were prepared and compared on the removal of methyl orange from aqueous solutions. the chemical structures of the synthesized compounds were studied using ft-ir. the crystalline phase of fe3o4, fe3o4/polystyrene and fe3o4/polyaniline nanocompounds was characterized by xrd. sem was used for detecting morphology of the synthesized samples. the magnetic property of the prepared samples was successfully checked. the prepared nanocompounds were used to remove methyl orange as an anionic dye from aqueous solutions. based on results, fe3o4/polyaniline nanocomposite showed higher efficiency in the removal of methyl orange, which is partly due to the oppositely charged methyl orange and fe3o4/polyaniline. effective variables on the removal of methyl orange such as adsorbent dosage, ph,  and contact time were studied and optimized. at the optimum situations the ph, catalyst dosage, and time were 3-4, 450 mg l-1, and 50 min, respectively. for detecting the type of adsorption isotherm, langmuir, freundlich, and dubinin radushkevich adsorption isotherms were studied. according to langmuir model, fe3o4/polyaniline magnetic absorbent showed the highest methyl orange adsorption capacity of 48.76 mg g−1. kinetic studies proved that methyl orange adsorption was explained more accurately via pseudo-second order model compared to the pseudo-first order model. under controlled reaction conditions, gibbs free energy (δg˚) varied from -1.41 to -1.69 kj mol-1, besides, the resulting δh˚ and δs˚ quantities were obtained 4.07 kj mol-1 and 0.018 kj mol-1k-1, respectively. therefore, it can be considered that the adsorption of methyl orange  onto the fe3o4/polyaniline magnetic absorbent is a spontaneous and endothermic procedure.

مقایسه میزان توانایی نانوکامپوزیتهای مغناطیسیاکسید آهن، اکسید آهن/ پلی استایرن و اکسید آهن/ پلی آنیلین در حذف متیل اورانژ از محلولهای آبی

در این تحقیق، نانوترکیبات اکسید آهن، اکسید آهن/ پلی استایرن و اکسید آهن/ پلی آنیلین تهیه و در جذب سطحی متیل اورانژ از محلولهای آبی مورد مقایسه قرار گرفتند.مورد مطالعه قرار گرفت. ft-irاستفاده از ساختار شیمیایی ترکیبات تهیه شده با فاز کریستالی اکسید آهن، اکسید آهن/ پلی استایرن و اکسید آهن/ پلی آنیلین با استفاده از xrdمورد شناسایی قرار گرفت. برای تعیین مورفولوژی نمونه های سنتز شده از sem استفاده گردیدخاصیت مغناطیسی نمونه های سنتز شده با موفقیت بررسی شد. نانوترکیبات سنتز شده در حذف متیل اورانژ از محلولهای آبی مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، نانوکامپوزیت اکسید آهن/ پلی آنیلین کارایی بالاتری را در حذف متیل اورانژ نشان داد که دلیل آن، بار مخالف متیل اورانژ و نانوکامپوزیت اکسید آهن/ پلی آنیلین است. متغیرهای موثر در حذف متیل اورانژ نظیر مقدار جاذب، و زمان تماس بررسی و بهینه سازی شدند. مقادیر بهینه برای مقدار جاذب، و زمان تماس به ترتیب 3-4، 450 میلی گرم بر لیتر و 50 دقیقه به دست آمد. برای تعیین نوع ایزوترم جذب، ایزوترم های لانگمیر، فروندلیچ و دوبینین رادشکویچ مطالعه شدند. طبق ایزوترم لانگمیر، جاذب مغناطیسی اکسید آهن/ پلی آنیلین بالاترین ظرفیت معادل 47.76 میلی گرم بر گرم را در جذب سطحی متیل اورانژ نشان داد. مطالعات سینتیکی نشان داد جذب سطحی متیل اورانژ با استفاده از مدل سینتیکی شبه درجه دوم قابل توجیه است. تحت شرایط کنترل شده واکنش،انرژی آزاد گیبس از 1.41- تا 1.69- کیلوژول بر مول تغییر کرد. همچنین برای تغییرات آنتالپی و تغییرات آنتروپی، به ترتیب مقادیر 4.07 کیلوژول بر مول و 0.018 کیلوژول بر مول بر کلوین به دست آمد. از این رو میتوان نتیجه گرفت جذب سطحی متیل اورانژ بر روی جاذب اکسید آهن/ پلی آنیلین ، فرایندیخودبخودی و گرماگیر است.