complexation and thermodynamic studies of a new schiff base ligand with some metallic ions in nonaqueous solvents by conductometric method

The complexation reactions between n-n′-bis(5-bromo-2-hydroxybenzylidene)-2,2-dimethylpropane-1,3-diamine schiff base ligand and ag^+, cd^2+, co^2+, cu^2+, hg^2+, ni^2+, and zn^2+ ions were studied conductometrically in acetonitrile, dimethylformamide, ethanol, and methanol solvents at 5, 10, 15, and 25ºc. the formation constants of the resulting ml and m2l complexes were calculated from the computer fitting of the molar conductance-mole ratio data at different temperatures. the selectivity of the schiff base ligand to the cations is depended the nature of the solvent. at 25ºc in acetonitrile solvent, the stability of the resulting complexes varied in the order hg^2+ > ag^+ > cd^2+ > cu^2+ > co^2+ > zn^2+ > ni^2+. it was found that the stability of the resulting complexes decreased with increasing the solvation ability of the solvent. the values of the thermodynamic parameters (δh^°, δs^° and δg^°) for complexation reactions were obtained from the temperature dependence of the stability constants values (log kf) using the van’t hoff plots. in most cases, the complexes were found to be an enthalpy and entropy stabilized.

بررسی واکنش کمپلکس شدن و ترمودینامیک یک لیگاند باز شیف جدید با برخی از یون های فلزی در حلال های غیرآبی به طریق هدایت سنجی

واکنش کمپلکس شدن لیگاند باز شیف NN’ بیس(5برومو2هیدروکسی­بنزیلیدن) 2،2 دی­متیل­پروپان1، 3 دی­آمین، با یون­های فلزی Ag+، Cd^2+، Co^2+، Cu^2+، Hg^2+، Ni^2+ و Zn^2+ در حلال­های استونیتریل، دی­متیل فرمامید، اتانول و متانول در دماهای 5، 10، 15 و 25 درجه سانتیگراد، به روش هدایت­سنجی بررسی شده است. ثابت­های پایداری کمپلکس­های ML و M2L حاصل، از برازش رایانه­ای داده­های هدایت مولار برحسب نسبت مولی لیگاند به یون فلزی، در دماهای مختلف برآورد شد. گزینش­پذیری لیگاند باز شیف برای کاتیون­ها به ماهیت حلال بستگی دارد. در 25 درجه سانتیگراد و در حلال استونیتریل، ترتیب پایداری کمپلکس­های حاصل با یون­های فلزی به تریب Hg^2+> Ag+> Cd^2+> Cu^2+> Co^2+> Zn^2+> Ni^2+ است. نتایج نشان داد که پایداری کمپلکس­های حاصل با توانایی حلال­پوشی حلال، کاهش می­یابد. مقادیر پارامترهای ترمودینامیکی (∆H⁰، ∆S⁰ و ∆G⁰) برای واکنش­های کمپلکس شدن از وابستگی ثابت­های پایداری (به دما، با استفاده از نمودارهای وانت هوف، برآورد شد. نتایج نشان داد که در بیشتر حالت­ها، کمپلکس­ها از نظر آنتالپی و آنتروپی پایدار می­شوند.