ارزیابی شهر تبریز به‌عنوان شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای مردمی براساس مدل بهینه‌کاوی طی دوره‌ زمانی 1397-1390

با توجه به گرایش روزافزون کشورهای جهان به استفاده از صنایع پاک و دوری از اقتصاد تک محصولی نظیر نفت، تولید و بازاریابی تولیدات صنایع دستی به‌عنوان عاملی موثر در رشد اقتصاد کشور مطرح می‌شوند. از راهکارهای توسعه‌ صنایع دستی می‌توان به معرفی و تبلیغ صنایع دستی به‌منظور بازاریابی در داخل و خارج از کشور اشاره کرد. عضویت در شبکه‌ شهرهای خلاق یونسکو، ابزاری برای برندسازی و تمایل به همکاری موثر با شهرهای عضو شبکه برای ایجاد هویت قوی‌تر است. شهر تبریز یکی از مهم‌ترین کانون‌های صنایع دستی ایران است که در مطالعه‌ حاضر براساس مدل بهینه‌کاوی، پتانسیل شهر مزبور به‌عنوان شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای مردمی بررسی و ارزیابی می‌شود. در این راستا براساس شاخص‌های یونسکو و با بررسی 41 شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای مردمی، 10 شاخص شهر خلاق صنایع دستی شناسایی شدند و شهر تبریز با شهرهای خلاق اصفهان و بندرعباس در هریک از شاخص‌های مزبور مقایسه شد.نتایج نشان می‌دهند شهر تبریز در مقایسه با شهرهای خلاق اصفهان و بندرعباس براساس شاخص‌های نمایشگاه‌ها، اشتغال‌زایی، آموزش، پروانه‌های تولید صادرشده، صادرات و زیرساخت‌های صنایع دستی وضعیت مطلوبی داشته است و از لحاظ شاخص‌های حمایت مالی، آثار ثبت‌شده و بازارچه‌های موقت عملکرد ضعیفی دارند؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود با گسترش تعداد برگزاری بازارچه‌های موقت و انجام حمایت‌‌های مالی، زمینه‌ ارتقای شهر مزبور را فراهم و به معرفی آن به‌عنوان شهر خلاق صنایع دستی و هنرهای مردمی اقدام شود.

Evaluation of Tabriz city As a Creative City of Crafts and Folk Art based on benchmarking model

Production and marketing of handicrafts can be considered as an effective factor in the development of a country’s economy because of the increasing tendency of countries to use clean industries and avoid single product economy such as oil. Introduce and advertising handicrafts for marketing inside and outside the country is one of the main ways to develop handicrafts. Joining the UNESCO Creative Cities Network, as the best branding tool and the desire to work effectively with network member cities, is due to create a stronger identity. Tabriz city is one of the main centers of handicrafts in Iran. In this study, its potential as a Creative City of Crafts and Folk Art was investigated and evaluated based on the benchmarking model. In this regard, 10 indicators of Creative City of Crafts and Folk Art were identified based on the UNESCO and by studying the 41 Creative City of Crafts and Folk Art. Then, Tabriz city was compared with the creative cities of Isfahan and Bandar Abbas. The results indicated that compared to Isfahan and Bandar Abbas cities, Tabriz city has been in good condition based on the indicators of exhibitions, job creation, education, production licenses, exports, and handicraft infrastructures. However, it has had poor performance based on some indicators including financial support, registered works, and temporary markets. Therefore, it is recommended that by expanding the number of temporary markets and providing financial support, the city can be introduced as a Creative City of Crafts and Folk Art.