بررسی ارتقاء واکه پیش از همخوان خیشومی تیغه‌ای در زبان فارسی در قالب بهینگی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
منصوری مهرزاد
|
|
منبع
|
مطالعات زبان ها و گويش هاي غرب ايران - 1395 - دوره : 3 - شماره : 12 - صفحه:67 -84
|
|
چکیده
|
ارتقاء واکه در زبان فارسی به شکل های مختلفی صورت می‌پذیرد. یکی از این اشکال، ارتقاء واکه افتاده پسین پیش از خیشومی تیغه ای «ɒn» است. در پژوهش حاضر به منظور تحلیل این فرایند، ابتدا واژه‌های پربسامدی که این آرایش واجی در آن ها به کار رفته است، با استفاده از نرم‌افزار انت‌کنک در بخشی از پیکره همشهری (حدود پانزده میلیون واژه) استخراج و در قالب نظریه بهینگی به صورت رقابت محدودیت‌های نشان داری و پایایی تحلیل گردیده است. پژوهش حاضر نشان می‌دهد به مثابه یک محدودیت کلّی واج آرایی در زبان فارسی واکه افتاده پسین پیش از همخوان خیشومی تیغه‌ای خواه در مرز هجا یا در میانه هجا استقرار نمی‌یابد (*ɒn). نوشتار پیش رو نشان می‌دهد که در مواردی که در این پژوهش معرّفی شده است، این محدودیت قابل نقض است و تحلیل شد که هرکدام از این محدودیت‌ها در رقابت با محدودیت کلّی عدم استقرار واکه افتاده پسین پیش از خیشومی تیغه‌ای در اولویّت بالاتری قرار می‌گیرند و اجازه نمی‌دهند محدودیت کلّی مورد نظر اعمال شود. برخی از این محدودیت‌ها که در پژوهش حاضر معرّفی و تحلیل شد، محدودیت واژه‌های خاص، محدودیت اصطلاح تازه معادل گذاری‌شده، محدودیت واژه‌های دخیل و محدودیت ستاک فعل وجهی «توانستن» است.
|
|
کلیدواژه
|
ارتقاء واکه، بهینگی، همخوان خیشومی، واج آرایی زبان فارسی، خوشه همخوانی
|
|
آدرس
|
دانشگاه شیراز, بخش زبان‌های خارجی و زبان‌شناسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mmansouri@shirazu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|