فرسایش و تغییرات زبانی در کردی کلهری ایلامی های مقیم تهران

یکی از ویژگی های بارز جهان امروز، جابه جایی و مهاجرت گسترده افراد و گروه‌ها به نقاط دیگر است. این جابه جایی ها پیامدهای گوناگونی به‌دنبال‌ دارند که ازجمله آن ها می توان به پدیده برخورد زبان‌ها اشاره کرد. برخورد و تماس زبانی می‌تواند به دوزبانگی و حتّی چندزبانگی افراد یا جوامع زبانی مهاجر بیانجامد یا در گذر زمان زمینه فرسایش، تغییر یا حتّی مرگ زبان اوّل (زبان مادری) مهاجران را فراهم آورد. پژوهش حاضر فرسایش و تغییرات زبان مادری کردهای ایلامی ساکن در تهران را بررسی می کند. هدف از این نوشتار بررسی میزان فرسایش و تغییرات زبانی از لحاظ جنسیت و گروه سنّی در میان ایلامیان مقیم ایلام و ایلامیان مقیم تهران در سطوح واژگانی و نحوی زبان کردی شاخه کلهوری می باشد. جامعۀ زبانی پژوهش حاضر را سی سخنور کلهری ساکن تهران و سی سخنور کلهری ساکن ایلام تشکیل می‌دهد. به‌همین منظور، پرسش‌نامه‌ای طرّاحی شد و پس از اطمینان از پایایی و روایی آن، در میان آزمودنی‌ها توزیع‌ شد. نتایج پژوهش نشان داد که بیشترین فرسایش و تغییرات زبانی به مهاجران گروه سنّی زیر بیست سال در تهران تعلّق دارد؛ فرسایش و تغییرات زبانی در هردو گروه، در میان زنان بیشتر از مردان صورت گرفته است و درنهایت بیشترین میزان فرسایش زبانی به سطح واژگان زبان و کمترین آن به نحو تعلّق دارد.

Language Attrition among Kalhori Kurdish Speakers Living in Tehran

Human migration is the most significant characteristic of today’s world. This may lead to different results including linguistic contact which by itself may bring about subtractive bilingualism or may lead to the attrition and death of the mother tongue. This study investigates the attrition and changes of mother tongue among Kurds of Ilam living in Tehran. This study seeks answers for questions like in which age groups can we see the most attrition and language changes? And also in which level (vocabulary or syntax) can we see these attrition and changes. This study was done among two separate groups of 30 Kalhori Kurdish speakers living in Tehran and 30 Kalhori Kurdish speakers living Ilam. A designed and validated Questionnaire was administered among the participants of the study. The results showed that changes and attrition occurred more frequently among persons under 20 in Tehran, they were more among women than in men and the most attrition and change was in vocabulary level.