تحلیل فشرده سازی در سینما در چارچوب نظریه آمیختگی مفهومی در فیلم سینمایی رقص در غبار

فشرده سازی از مفاهیم کلیدی و نقطه عطف نظریۀ آمیختگی مفهومی (فوکونیه و ترنر، 2002) است. این نظریه که در چارچوب معنی‌شناسی شناختی تدوین شده است، درپی ارائه مدلی شناختی برای ساخت معنا است. فشرده سازی به انسان امکان می دهد تا به طور هم زمان زنجیره های پی درپی و پراکنده استدلال منطقی را کنترل و معنای آن ها را درک کند. پژوهش حاضر سعی دارد با هدف تبیین فرایند فشرده سازی در ایجاد نوآوری، تصویرسازی و ماهیت پویای ساخت معنا در شبکه آمیختگی مفهومی به بررسی مضامین نهفته در فیلم رقص در غبار به کارگردانی اصغر فرهادی (1381) بپردازد. یافته ها بیان گر آن است که رابطه حیاتی برون فضاییِ بازنمایی به کاررفته، از بسامد تکرار بالایی نسبت به سایر روابط حیاتی برخوردار بوده و پس از آن، به ترتیب بسامدِ کاربرد روابط قیاس و تغییر، علّت معلول و جزء کل و درنهایت، روابط زمان، واسنجی و مکان قرار می گیرند که در فضای آمیخته در روابط حیاتی درون فضایی یکتایی، هویت، زمان سنجه ای، رابطه مقوله ای و ویژگی فشرده می شوند. افزون بر این، یافته ها نشان می دهد این نظریه در ایجاد مفاهیم نوظهور و پیوستگی معنایی کفایت قابل قبولی دارد، امّا به نظر می رسد در بازنمایی انسجام روایی فیلم چندان توانمند ظاهر نمی شود.

An Analytic Study of Compression in Cinema, Based on Conceptual Blending Theory: A Case Study of Dancing in Dust

Compression is one of the key concepts in Conceptual Blending Theory (Fauconnier & Turner, 2002) which as part of Cognitive Semantics seeks to render a general model for meaning construction. Compression helps human beings to perceive diffused consequent chains and logical reasonings. This study aims to analyze the hows and whys of compression in the light of CBT, in "Dancing in Dust", an Iranian film by Asqar Farhadi (1381). Outcomes reveal among the outer space vital relations, the representation is used more frequently than others and the rest of them like analogy, change, causeeffect, partwhole, time, disanalogy, and place consequently follow it. These relations are compressed in the blended space converting to inner space vital relations as uniqueness, identity, analogical time, category, and property. Besides, findings unveil the insufficiency of CBT in disclosing the temporal consequence of narration in the genre of film, although in grasping sophisticated ideas it is efficient.