نمود دستوری در گویش لری بختیاری

این نوشتار با رویکردی توصیفی به بررسی نمود دستوری در گویش بختیاری می پردازد و هدف آن شناخت انواع نمود دستوری، تظاهر واژ نحوی آنها و تفاوت نمود در این گویش با زبان فارسی است. این پژوهش بر اساس چارچوب نظری کامری (1976) انجام شده است. داده های زبانی از گفتار مردم سالخورده، بی سواد و تک زبانۀ روستای دهنو در شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری به دست آمده است. این افراد، به دلیل اینکه کمتر تحت تاثیر عوامل تغییر زبان قرار گرفته اند و نفوذ زبان فارسی در گفتارشان کمتر مشهود است، انتخاب شده اند و این امر محققان را در به دست آوردن اطلاعاتی بومی‌تر و خالص‌تر یاری رسانده است. در این راستا، گفتار گویشوران ضبط و گاهی هنگام گفت و گو با آنها جملاتشان یادداشت برداری شد. این داده های زبانی آوانویسی شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این گویش ابزارهای بیان انواع نمود های ناقص ، تام و کامل مورد تحلیل قرار گرفته و نمود ناقص هم به نمود های استمراری، عادتی و تکرار تفکیک شده است. ابزار های بیان مقولۀ نمود در این گویش، شکل صرفی افعال در زمان های مختلف و افعال کمکی هستند. در گویش بختیاری همانند زبان فارسی تمایز نمودی بین نمود ناقص، تام و کامل به صورت حضور و عدم حضور تکواژ قابل تشخیص است.

Grammatical Aspect in Bakhtiari Lori

This paper presents grammatical aspect in the Bakhtiari dialect. The study is based on the theoretical framework of Comrie (1976). The data are gathered through speaking with the elderly and illiterate monolingual people in Dehno village of Kohrang town in Chaharmal o Bakhtiari. These people are selected because they exposed with formal language less than others. So it has helped us to obtain information on the natural environment and away from the influence of the Persian words and it provides quantified and comparable data. For doing this research, the uttrances of speakers were recorded to provide uniform classification of data. Language data are analayzed. In this dialect, complete analysis has been made to study imperfective, perfective and perfect aspects. The imperfective aspect is divided into progressive, habitual and iterative aspect. In sum, the morphological forms of the verb with different tenses, auxilary verbs and present grammatical aspect in Bakhtiari dialect. In this dialect, like Persian, the distinction among grammatical aspects is recognizable by the presence or absence of morphemes.