آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش به مثابه راه حلی برای تلفیق تعلیم و تربیت دینی با آموزش علوم تجربی در برنامه درسی ملی

هدف : هدف این پژوهش بررسی و معرفی پیشنهاد(فرضیه) آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش، به مثابه راه حلی برای تلفیق تعلیم و تربیت دینی با آموزش علوم طبیعی در برنامه درسی ملی است، و به این پرسش کلی می پردازد که آیا این راه حل »آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش « شایستگی لازم برای تحقق اهداف برنامه درسی ملی، و نیز قابلیت رفع ابهامات و تعارضات درونی برنامه درسی ملی را دارد؟ روش: در این پژوهش از روش تحلیل مفهومی و نیز از روش تحلیل استنتاجی بهره گرفته شده است. در بررسی برنامه درسی ملی و نیز معرفی پیشنهاد »آموزش خداباورانه علم درساحت نگرش « از روش تحلیل مفهومی، و در بخش الهام بخشی و کاربردهای این فرضیه در رفع ابهامات و تعارضات برنامه درسی ملی از روش استنتاجی استفاده شده است. یافته ها: این پژوهش نشان می دهد، که در بررسی برنامه درسی ملی و به طور خاص بیانیه حوزه تربیت و یادگیری علوم تجربی، ابهامات و تعارضاتی میان بخش های اساسی برنامه درسی ملی، اهداف، ضرورت و کارکرد حوزه، قلمرو حوزه، و جهت گیری های کلی در سازماندهی محتوا و آموزش حوزه وجود دارد.از طرف دیگر، پیشنهاد آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش، به مثابه برساخته ای سازگار و منسجم، و همخوان با نظریه های علم دینی، می تواند راه حلی کارآمد برای رفع تعارضات موجود در حوزه تربیت و یادگیری علوم تجربی تلقی شود و ناسازگاری ها و تعارضات اهداف گنجانده شده در برنامه درسی را با سایر بخش های برنامه، از جمله جهت گیری های کلی در سازماندهی محتوا و آموزش حوزه، حل نماید.نتیجه گیری: در نهایت نشان داده می شود که »آموزش خداباورانه علم در ساحت نگرش «، در راستای تعلیم و تربیت دینی و حل معضل تطبیق پذیری دین در برنامه درسی، به طور کلی تعارض ساحت نظر و عمل را در تطبیق پذیری اهداف اسناد بالادستی در برنامه درسی آموزش علوم، تا حدی حل می کند، و تعلیم و تربیت دینی در آموزش علوم تجربی را به سطح عملی تر و اجرایی تری می کشاند.

Theistic education of science from the attitude dimension of learning as a solution to integrate religious education with science education in the National Curriculum

Abstract Objective: This study aims to introduce and review the proposal of theistic education of science from the attitude dimension of learning as a solution to the problem of compatibility between science education and religious education in the National Curriculum (of Iran). It addresses the question of whether the proposal has the necessary competence to achieve the goals of the national curriculum, as well as the ability to resolve the ambiguities and internal contradictions of the national curriculum? Method: In this research, the conceptual analysis method is used for Introducing the theistic education of science and reviewing the national curriculum. Besides, the Inferential analysis method is used for implications and applications of the proposal in resolving the ambiguities and inconsistencies of the national curriculum.Findings: This study shows that there are ambiguities and incoherencies among components of the national curriculum and in particular parts of the statement of the field of education and learning of experimental sciences. On the other hand, the proposal of theistic education of science from the attitude dimension of learning is a consistent and coherent construct and is in line with the theories of religious science, At the same time, it can be considered an effective proposal to solve the conflicts of the statement, and inconsistencies of the goals the curriculum with other parts of the curriculum, including general orientation of organizing educational contents and instructions of science.Conclusion: Finally, it is concluded that the proposal is in line with religious education, and solving the problem of the applicability and compatibility of religion in the curriculum, generally, resolve the conflict of theoretical and practical aspects to some extent, and it brings the issue of religious education of science to a much more practical level, such a way that it would be understandable for science education specialists.