بررسی نقش گرایش به اقامه نماز و هوش معنوی بر سلامت روانی دانش آموزان دبیرستانی منطقه 7 شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی نقش گرایش به اقامه نماز و هوش معنوی بر سلامت روانی دانش آموزان دبیرستانی منطقه 7 شهر تهران است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی مشغول به تحصیل در سال 94-93 در منطقه 7 تهران بوده که تعداد آن ها طبق آخرین آمار در سال مذکور 1148 نفر برآورد گردیده است. براساس روش نمونه گیری چندمرحله ای، 320 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد استفاده در پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی، مقیاس خودگزارشی هوش معنوی کینگ (2008) و پرسشنامه گرایش به نماز پناهی (1382) استفاده گردید. روایی و پایایی پرسشنامه ها بر اساس ملاک های روان سنجی احراز و مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین گرایش به اقامه نماز و هوش معنوی با سلامت روان رابطه معناداری وجود دارد و از طریق گرایشات دانش آموزان به اقامه نماز و همینطور از طریق هوش معنوی می توان سلامت روانی دانش آموزان را پیش بینی کرد. علاوه بر این یافته های حاصله نشان داد که علی رغم وجود رابطه بین گرایش به اقامه نماز و هوش معنوی نمی توان از طریق گرایش به اقامه نماز، هوش معنوی را پیش بینی نمود.

The Role of Adherence to Saying Prayers and Spiritual Intelligence in Mental Health of Tehrani High School Girls

The present study aimed to investigate the role of adherence to saying prayers and spiritual intelligence in mental health of high school students in district seven of Tehran. The method of this descriptive research was correlational. The population of the study comprised all Tehrani high school girls in district 7 in 20142015 academic year (an estimation of 1148 students). Multistage sampling method was utilized and 320 students were selected as the statistical sample. The instrumentation consisted of the General Health Questionnaire (GHQ28), King rsquo;s Spiritual Intelligence SelfReport Inventory (2008), as well as Panahi's Adherence to Saying Prayers Questionnaire (2003). The questionnaires were found to have desirable reliability and validity based on psychometric criteria. The obtained data were analyzed through Pearson's correlation coefficient and multivariate regression. Results showed that there was a significant interrelationship among adherence to performing prayers, spiritual intelligence, and mental health. In fact, students rsquo; mental health can be predicted based on their adherence to saying prayers and spiritual intelligence. Despite the fact that an association was observed between adherence to performing prayers and spiritual intelligence, students rsquo; spiritual intelligence cannot be predicted on the basis of their adherence to saying prayers.