الگوی راهبردی جلوگیری از امنیتی شدن پدیده های متاثر از فضای سایبر

جریان سلطه در ادامه تقابل دائمی خود با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به موازات فضای واقعی، راهبرد تضعیف پشتوانه مردمی نظام را از طریق فضای سایبر، و با بکارگیری فناوری های اجتماعی برای خود ترسیم نموده است. دستگاه های متولی در جمهوری اسلامی ایران باید با شناخت مناسب و به هنگام در مواجهه با پدیده های متاثر از فضای سایبر، اقدام بایسته را انجام دهند. برای این کار نیاز به الگو است. هدف و سوال اصلی پژوهش حاضر معرفی الگویی راهبردی برای جلوگیری از امنیتی شدن پدیده های متاثر از فضای سایبر می باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث روش، ترکیبی یا آمیخته است. جامعه آماری، در بخش کیفی شامل تعداد ده نفر از خبرگان و اساتید دانشگاهی در حوزه فضای سایبری و مدیریت بحران هستند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و اصل اشباع نظری انتخاب شدند. همچنین در بخش کمی تعداد 130 نفر شامل مدیران و کارشناسان سطوح مختلف دستگاه های متولی با استفاده از روش طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. داده ها در بخش کیفی با استفاده از مصاحبه عمیق و در بخش کمی با پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی(79/.) آن نیز تایید شد، گردآوری شدند. نتایج نشان داد، مولفه های الگوی راهبردی مذکور 20 مولفه در 4 بعد شامل: حکمرانی سایبری، اشراف اطلاعاتی سایبری، مدیریت امنیت سایبری و عوامل کلان محیطی می باشند.

strategic model to prevent the security of phenomena affected by cyberspace

the current of domination, in continuation of its constant confrontation with the holy system of the islamic republic of iran, in parallel with the real space, has drawn the strategy of weakening the popular support of the system through cyberspace, and by using social technologies. the responsible agencies in the islamic republic of iran must take the necessary action with proper knowledge and in the face of the phenomena affected by cyberspace. this requires a template.the main purpose and question of the present study is to introduce a strategic model to prevent the security of phenomena affected by cyberspace. the research is applied in terms of purpose and in terms of method, it is combined or mixed. the statistical population in the qualitative part includes ten experts and university professors in the field of cyberspace and crisis management who were selected using purposive sampling method and theoretical saturation principle. also in the quantitative part, 130 people including managers and level experts different trustees were selected using stratified random sampling method. data were collected in the qualitative part using in-depth interviews and in the quantitative part with a researcher-made questionnaire whose validity and reliability (0.79) were also confirmed.the results showed that the components of the mentioned strategic model are 20 components in 4 dimensions including: cyber governance, cyber intelligence aristocracy, cyber security management and macro environmental factors.