مقالۀ ترویجی شخصیت‌پردازی در مجموعه‌های انیمیشن دفاع مقدس برمبنای سه مجموعۀ شجاعان، همسنگران و حماسۀ یک دلاور

شخصیت‌ها، بخش جدانشدنی خاطرات دفاع مقدس هستند. بیشتر از مناطق، عملیات‌ها، نام های قهرمانان و شهدای جنگ به‌یاد سپرده می‌شوند. مقالۀ حاضر، به شخصیت‌پردازی و ارتباط شخصیت با ساختار روایی مجموعه‌های انیمیشن دفاع مقدس می‌پردازد. دراین‌راستا، نظریۀ روایت‌شناسی ساختارگرا و آرای نظریه‌پردازانی همانند کالر، پرینس و چتمن، شخصیت‌پردازی در مجموعه‌های انیمیشن دفاع مقدس، با تاکید بر سه مجموعۀ شجاعان، همسنگران و حماسۀ یک دلاور با رویکردی آسیب‌شناسانه بررسی می‌شوند. ابتدا، هر مجموعه معرفی شده و سپس براساس تقسیم ساختارگرایانۀ روایت، ارتباط شخصیت‌ها با ساختار روایی بررسی می‌شود. این پژوهش، از لحاظ ماهیت توصیفی و هدف کاربردی است که با روش گردآوری کتابخانه ایاسنادی و مشاهدۀ موردی، یافته‌هایی کیفی به دست می‌دهد. نتایج نشان می‌دهد، رویدادمحوری، تحمیل شعار و گرایش ایدئولوژیک راوی باعث شده‌، ساختار روایی این مجموعه‌ها در راستای شخصیت‌پردازی شکل نگیرد.

Characterization in “Holey Defence” animation series Based on series: Shoja’an, Hamsangaran & Legend of a brave one

Characters are inseparable parts of Holey defence memories. We tend to remember them more than places, operations and events. It seems like character is the most effective and permanent part of wars narrative. This dissertation studies characterization in “holy defence” animation series to define aspects of characterization and its relationship with narrative structure. This dissertation studies holey defence series –Shoja’an directed and written by Siavash Zarrinabadi, Hamsangaran directed by Samad Gholamzadeh and Written by Kourosh Karami & Legend of a brave Directed by Mahmoud Soltanpour and Co Written by him & Mansoureh Anvari based on structuralist narratology, and theories developed by Culler, Prince and specially Seymour Chatman to seek weakness and disadvantages of characterization in those series. This is a descriptiveapplied research with qualitive outcomes. The results suggest that prevalence of story events and narrator’s ideological attitude over characters and bringing the idealized character in the center of narrative has made the narrative structure less sufficient for characterization, which leads to more superficial, dull and passive characters.