بررسی پناهگاه‌های دوران دفاع مقدس (مطالعۀ موردی: یکی از پناهگاه‌های شرق شهر تهران)

با آغاز جنگ رژیم بعث عراق علیه ایران، نیروها و تجهیزات زیربنایی کشور مورد‌حمله قرار گرفت. این مسئله باعث شد تا به پدافند غیرعامل توجه شود. این پدافند با احداث سنگرهای کوچک در کشور آغاز شد و به پناهگاه‌های عمومی گسترش یافت. در دوران دفاع مقدس، سازمان‌هایی همانند ارتش، واحد مهندسی سپاه و دفتر سازه‌های امن وزارت مسکن و شهرسازی پناهگاه‌های متعددی احداث کردند. مطالعۀ پناهگاه‌های دوران دفاع مقدس در این پژوهش، دارای سه هدف کلیدی است. نخست، گنجینه‌های موجود به نسل‌های آتی منتقل می‌شوند. دوم، می‌توان از نقاط قوت آن‌ها در ساخت استحکامات استفاده نمود. سوم، می‌توان با رفع نقاط ضعف، به توانمندی‌های نیروهای تدارکاتی و تجهیزاتی در صحنۀ عملیات و مناطق پشتیبانی افزود. نگاه غالب در این پژوهش کاربردی، براساس اصول مهندسی و ریاضی است. نتایج این مقاله نشان می‌دهد، پناهگاه موردنظر باتوجه‌‌به امکانات زمان احداث دارای کیفیت مطلوبی بوده و می‌توان از آن به‌عنوان پناهگاه موقت در تهدیدهای احتمالی بهره گرفت. همچنین، می‌توان آن را به امکانات نوینی همانند درب ضدانفجار، سیستم برق محافظت شده، پنل‌های خورشیدی و مصالح مقاوم در برابر آتش مجهز کرد.