تحلیل فرمی تنگ های سفالین دوره ی سلجوقیِ کاشان در موزه ی متروپولیتن با رویکرد نشانه شناسی ساختار گرا

این پژوهش در راستای تحلیل فرم تُنگ‌های دوره سلجوقی ِشهر کاشان می‌باشد که هم اکنون، در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می‌شوند. به نظر می‌رسد، این تُنگ‌ها به‌عنوان یک نظام نشانه‌ای، دارای معناهای نهفته‌ای هستند که هدف این پژوهش، دستیابی، به این معانی، با استفاده از رهیافت‌های نشانه‌شناسی ساختارگرا می‌باشد. تحلیل این ظروف، با تکیه بر نظریات نشانه‌شناسان ساختارگرا مانند سوسور، استروس و یاکوبسن انجام شده است. روش تحقیق، اسنادی تحلیلی بوده، و گردآوری اطلاعات، عمدتاً به صورت کتابخانه‌ای می‌باشد. در این پژوهش، تُنگ‌ها به عنوان نظام‌های نشانه‌ای(متون)، تلقی شده و مورد تحلیل ساختاری واقع شده است. ابتدا، با استفاده از آزمون تبدیل، ساختار فراگیر(لانگ) ظروف شناسایی شد؛ سپس، با توجه به دو مورد از رهیافت‌های نشانه‌شناسی (تقابل‌های دوتایی و نظریه رمزگان)، به بررسی روابط میان اجزاء پرداخته شد. معنای نهفته، در ساختار فراگیر یا زبان این ظروفکه در تمامی آن‌ها وجود دارد و در طول زمان، تغییری نکرده این است: ظروف وسیله‌ای مناسب برای نگهداری مواد مایع می‌باشند. اما هر تُنگ، به‌عنوان گفتاری(پارول)، از هنرمند سازنده آن نیز می‌باشد. و معنایی که از تُنگ‌ِ مورد بررسی دریافت می‌شود، وحدت، تعادل، تقارن، آرامش و در عین‌حال تنوع، جنبش و حرکت می‌باشد. روش‌های تحلیل ساختاری، برای بسیاری از نظام‌های نشانه‌ای به‌کار رفته‌اند؛ اما در مورد بررسی فرم ظروف به نوع خود، جدید و ابداعی می‌باشد.