تاثیر پیش‌تیمارهای زیستی بر شاخص‌های جوانه‌زنی و فیزیولوژیک گیاهچه کدوی تخم کاغذی (cucurbita pepo var. styriaca) تحت تنش شوری

مقدمه: شوری از مهم‌ترین عوامل زیان‌بار در نواحی خشک و نیمه‌خشک جهان است که تولید گیاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ریزجانداران می‌توانند نقش مهمی را در سازگاری گیاهان به شرایط تنش ایفا کنند و با تولید هورمون‌های تحریک‌کننده رشد گیاهی از قبیل سیتوکینین، اسیدجیبرلیک، اکسین، اسیدهای آمینه ویتامین‌های گروه b، به رشد بیشتر گیاه کمک کرده و نقش مهمی در افزایش تحمل گیاهان در شرایط نامساعد محیطی داشته باشند.مواد و روش‌ها: این آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در دانشگاه شاهد تهران اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل شوری در 4 سطح (صفر، 40، 80 و 120 میلی‌مولار کلرید سدیم) و پیش‌تیمار زیستی در هشت سطح (عدم تلقیح، تلقیح با قارچ trichoderma harzianum سویه bi، تلقیح با کود زیستی ازتوبارور 1، تلقیح با کود زیستی فسفاته بارور 2، تلقیح با تلفیق قارچ و کود زیستی ازتوبارور 1، تلقیح با تلفیق قارچ و کود زیستی فسفاته بارور 2، تلقیح با تلفیق کودهای زیستی ازتوبارور 1 و فسفاته بارور 2، تلقیح با تلفیقی از قارچ و کودهای زیستی ازتوبارور 1 و فسفاته بارور 2) بودند. در این آزمایش شاخص‌های جوانه‌زنی، رنگیزه‌های گیاهی، پرولین، میزان سدیم و پتاسیم، نشاسته، کربوهیدرات، هدایت الکتریکی و پروتئین محلول گیاهچه مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: اثر متقابل پیش‌تیمار زیستی و شوری بر همه شاخص‌های مورد ارزیابی به‌جز کلروفیل b و آنتوسیانین در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. تیمار کود زیستی فسفاته بیشترین تاثیر مثبت بر درصد جوانه‌زنی را با افزایش شوری داشت. در تیمار تلفیق قارچ با کود زیستی ازتوباکتر مقادیر کلروفیل a، b و کل در سطوح مختلف شوری از بقیه تیمارها بیشتر و با افزایش سطح شوری بیشتر به‌صورت افزایشی بود. بیشترین مقدار پتاسیم (4.10 میلی‌گرم در گرم وزن‌تر) در تیمار تلفیق قارچ با کود زیستی ازتوبارور در شوری 40 میلی‌مولار به‌دست آمد و در مقایسه با شاهد در همین سطح شوری، 22.02 درصد افزایش نشان داد. با افزایش شوری،‌ تیمارهای قارچ در جلوگیری از افزایش بیشتر مقدار سدیم و همچنین کود زیستی ازتوبارور در جلوگیری از کاهش بیشتر پتاسیم از موثرترین تیمارها بودند. مقدار پروتئین‌های محلول در تیمار تلفیق قارچ با هر دو کود زیستی در بالاترین سطح شوری، بیشترین مقدار را دارا بود (09/ 13 میلی‌گرم بر گرم وزن‌تر) که نسبت به شاهد در همین سطح شوری، 38 درصد افزایش نشان داد.نتیجه گیری: استفاده از پیش‌تیمار زیستی سبب کاهش اثرات منفی شوری از طریق کاهش محتوای سدیم و افزایش پتاسیم اندام هوایی شد و همچنین باعث شد با کم شدن هدایت الکتریکی در بالاترین سطح شوری نسبت به شاهد، تاثیر مثبتی در جوانه‌زنی داشته باشد.

The Effect of Biological Pre-Treatments on Germination and Physiological Indices of Pumpkin (Cucurbita pepo var. Styriaca) Seedling under Salt Stress

Extended AbstractIntroduction: Salinity is one of the most harmful factors in the arid and semiarid regions in the world that influences crop production. Microorganisms can play an important role in adaptation strategies of plants to stress and by producing of plant growth promotion hormones such as cytokinin, gibberellic acid, auxin, amino acids, and vitamins of B groups help to more growth of the plant and have an important role in increasing of tolerant in plants in unsuitable environments.Material and Methods: This experiment was established as factorial in a completely randomized design with three replicates at Shahed University of Tehran. The treatments included salinity in four levels (0, 40, 80, and 120 mM NaCl) and biological pretreatment at eight levels (control: noninoculation), inoculation with Trichoderma harzianum fungus strain BI, with inoculation with azotobacter biofertilizer, inoculation with phosphate biofertilizer, inoculation with both biofertilizer, a combination of fungus and azotobacter biofertilizer, a combination of fungus and phosphate biofertilizer, inoculation with fungus and both biofertilizer). In this experiment, germination indices, photosynthetic pigments, proline, sodium, and potassium amount, starch, carbohydrate, electrical conductivity, and soluble protein were studied.Results: The result showed that the interaction effect of biological pretreatment and salinity was significant on all indices except chlorophyll b and anthocyanin. Treatment of phosphate biofertilizer had maximum positive effect on germination percent with increasing salinity. In the coapplication of fungus and azotobacter biofertilizer treatment, the amounts of chlorophyll a, b, and total chlorophyll in different levels of salinity were more than the other treatments and were incremental with further increasing of salinity level. The highest amount of potassium (4.10 mg/g FW) obtained in the coapplication of a fungus with azotobacter biofertilizer under 40 mM of salinity and showed 22.02 percent increase in comparison to control. With rising salinity, fungus treatments were the most effective in preventing more increasing sodium amount and azotobacter biofertilizer in preventing more reducing potassium. The number of soluble proteins was the highest amount (13.09 mg/g FW) in the coapplication of fungus and both biofertilizer and showed 38% increase compared to control at the same level of salinity.Conclusion: The uses of microorganisms reduced the negative effect of salinity and led to the increase of potassium in shoots. Also, utilization of microorganism led to lower electrical conductivity at the highest salinity level compared to control and thus, positively affected germination. Highlights:1 The effect of bio primed bacteria and fungus on physiological traits of Pumpkin was investigated seedlings under salinity.2 Threshold of tolerance of pumpkin seedlings to salinity was improved by increasing K content and reducing Na under bio primed treatments.3 Osmolite components of pumpkin seedlings increased under bio primed treatments.