باستان‌سنجی؛ پلی میان علوم طبیعی و مهندسی با باستان‌شناسی (اهداف و دورنما)

سرعت رو به پیشرفت علوم در شاخه های علوم پایه، فنی و مهندسی و پزشکی در سالیان اخیر بسیار چشمگیر بوده است. در این بین، رشته ها و متدهای تلفیقی علوم نیز با یکدیگر در حال تعامل و تبادل نظر هستند. باستان شناسی نوین نیز از این قاعده مستثنا نیست و این علم از شاخه علوم انسانی، قریب به سی سال است که با تکیه بر روش ها و فن های علمی سعی در پاسخ گویی به سوالات باستان شناسی و فناوری در دنیای قدیم دارد. استفاده از روش های علمی، دستگاهی و آماری جهت تحلیل روش های رایج در برهه های زمانی متفاوتِ دنیای باستان را تحت عنوان باستان سنجی (آرکئومتری) می نامند. باستان سنجی در حقیقت مدیریت و برنامه ریزی انجام متدهای تحقیقاتی است که از تخصص های موجود در رشته های مختلف جهت تحلیل سوالات باستان شناسی بهره می برد. استفاده از متدهای باستان سنجی ایجاد یک زبان مشترک بین محققین علوم پایه، فنی و مهندسی و پزشکی با محققین علوم انسانی و بالاخص باستان شناسی است.

Archaeometry, a Discipline for Linking Archaeology to Natural Sciences (Aims and Scopes)

In the last decade, increasing and develop of the scientific discipline such as science, engineering and medicine was considerable. With respect to this point of view, nowadays, comparative and interdisciplinary disciplines are also collaborated to each other. Archaeological investigations followed by related scientific methods would try to get answer to the problems which were mentioned by archaeologists due to the knowhow in antiquity. Archaeometry means, the use of new instrumental, statistical methods for interpreting the technology based on collected archaeological data. In another word, archaeometry is a methodology for data management which has been collected via different expertise of each scientific discipline. Archaeometrical studies focus mostly on generate and development of common language for linking human science with another discipline such as science, engineering and medicine.