تحلیل انتقادی ترجمه آیات به ظاهر متناقض با جنبه عصمت در ابلاغ وحی پیامبراکرم(ص) (مطالعه موردی آیه 12 سوره هود)

در قرآن کریم آیاتی وجود دارد که در نگاه نخست، تلقی عدم عصمت پیامبر اکرم(ص) را در ذهن خواننده ایجادمی‌کند. در این آیات، خداوند با نوعی خطاب که در نگاه اول تنافی با عصمت را به ذهن متبادر می‌کند سخن گفته و به صورت مذمت‌گونه پیامبر اکرم(ص) را مورد خطاب قرار داده و یا در مورد ایشان سخن گفته است. خطاب‌ها و گزارشهایی چون دستور به دوری از پلیدی‌ها، نهی از غفلت و فساد، عتاب به‌خاطر حرام کردن آنچه که حلال است، شک در محتوای نبوت و مانند آن از این نمونه است. برگردان صحیح این آیات از زبان مبدا به زبان مقصد و انتقال حداکثری محتوای این دست از آیات، افزون بر نگاه‌داشت ساختارهای دستوری و بلاغی و همسانی تاثیر متن مبدا و مقصد، احاطه و اشراف ویژه به مبانی تنقیح شده علم کلام و نیز بازتاب این مبانی در زبان مقصد را طلب می‌کند تا تلقی عدم عصمت پیامبر اکرم(ص) را در ذهن خواننده ایجاد ننماید. پژوهش حاضر در صدد بوده تا با بهره‌گیری از روش توصیفی تحلیلی و انتخاب تعدادی از روش‌های ترجمه تحتاللفظی، امین، معنایی، تفسیری و آزاد به تحلیل و نقد ترجمه آیه 12 سوره هود که از آیات متناقض‌نما با عصمت پیامبر اکرم (ص) در جنبه دریافت و ابلاغ وحی است، بپردازد و به این نتیجه دست یافته است که با عرفی دانستن خطاب آیه، شبهه ترک ابلاغ وحی توسط پیامبر (ص) و نیز عدم قطعیت علم خداوند که از واژه لعل به ذهن متبادر می شود از میان می رود چرا که با عرفی دانستن این خطاب، مقتضای مقام سخن استبعاد بوده بدین صورت که همه چیزهایی که می تواند علت یک حادثه مستبعد (انکار کافران) باشد ذکر و سپس نفی شده است. همچنین ترجمه ی مزجی که روشی مطلوب در ترجمه آیات قرآن است، در تبیین واژه های آیه و برآوردن اهداف ترجمه موفق تر می نمایند.

Examining the topics, issues and dimensions of the linguistic revelation of the Qur’an

One of the wideranging topics in the field of Quranic sciences and Quranic revelation is the discussion of the language and expression of the Quran. The present article deals with theoreticalcritical aspects of the language of revelation and the meanings of ejaculation and revelation in the Holy Quran. The author’s claim is to show briefly and possibly explain that according to new topics in linguistic and literary sciences, new topics and issues and dimensions can be proposed regarding the language of the Qur’an, which still or always require the necessary lexical attention. It is interpretive and theoretical. The author, with a narrative and rational method, as well as a hermeneutic and interpretive approach, deals with issues and problems and inferred from arguments and evidences. Deals with, and then in two main sections, examines the issues, meanings and different dimensions of the revelation and linguistic decline of the Qur’an verbally, semantically and theoretically, and tries to make the audience think about this by proposing theoretical and interpretive discussions. Conclude that the traditional theory of linguistic revelation, provided it is analyzed, interpreted, correct by default, and new approaches, can be accepted and used to understand new issues and remove new doubts.