بررسی آگاهش در قصص قرآنی با رویکردی معناشناسانه

معنا‌‌شناسی دانشی بشری و روشمند است که روش فهم و درک معانی متون بویژه متون ادبی دینی را نظامند مورد بررسی قرار می‌دهد. نظریه معاصر آگاهش توسط مایکل هلیدی (1978) در مکتب لندن مطرح شد. اطلاعات کهنه و نو رابط اصلی دو نقش یک جمله در ساخت فرانقش متنی، به شکل نسبی است. ساخت متنی کلام بر چگونگی سازمان بندی اطلاعات، از رهگذرِ شیوه‌ی آرایش و ترتیب عناصر محتوایی کلام بوده و ساختی مخاطب محور است که بیشتر برمبنای شناختگی یا دانستگی به وجود می‌آید. بدیهی است که اعجاز قرآن مجید به ویژگی‌های ترکیبی و بافتی آن برمی‌گردد. نگاشت‌های معنایی به کار رفته در بافت خبری کلام الهی، بستر مناسبی برای تحلیل و تبیین اهداف مورد نظر از داستان‌های قرآنی است. در این جستار سعی بر آن شده است تا با روش توصیفی تحلیلی ابتدا نگاهی گذرا به داستان‌های قرآنی و چهارچوب نظری آگاهش داشته و سپس به بررسی ساختار رابطه‌ای بین خبر نو و خبر کهنه در تعدادی از قصص قرآن، با تاکید بر رویکرد معنا‌شناسی نقش‌گرا پرداخته شود.

A Survey of Its Consciousness in the Qur’anic Story with a Semantic Approach

Semantics is the human knowledge that systematically examines the method of understanding the meanings of texts, especially literaryreligious texts. His Contemporary Theory of Consciousness was put forward by Michael Holliday (1978) in the London School. Old and new information is the main interface of the two roles of a sentence in the construction of textual relativism. The construction of a textual text is an audiencecentered construction that is based on cognition or knowledge. Since the miracle of the Holy Quran goes back to its hybrid and textual features, the semantic mappings used in the news context of the Divine Word are a good platform for analyzing and explaining the intended purposes of Quranic stories. In this research, an attempt has been made to first take a brief look at the Qur’anic stories and their theoretical framework through a descriptiveanalytical method and then to examine the relationship structure between new and old news in a number of Qur’anic stories with a semantic semantic approach.