تحلیل انتقادی مقاله‌ی «تفسیر از طبری تا ابن کثیر، معضلات توصیف یک گونه‌ی ادبی با استناد به داستان ابراهیم»

نورمن کالدر با تبیین ساختارهای اصلی سنت تفسیر، در بازه‌ی زمانی طبری تا ابن‌کثیر، به تحلیل این سنت پرداخته است. وی با استفاده از آن دست رویکردهای هرمونوتیکی که معتقدند متن به خودی خود بی‌مساله و بی‌معناست، متن قرآن را زمانی معنادار میداند که در کنار ساختارهای بیرون از متن که مستقلا وجود دارند، قرار گیرد. کالدر سه ویژگی ساختاری برای گونه‌ی ادبی تفسیر در این بازه‌ی زمانی مطرح می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که تفسیر قرطبی بهترین معیاری است که سنت تفسیر می‌توانست به آن دست یابد. پژوهش حاضر با نقدِ تحلیلِ کالدر و نتیجه‌ای که به آن رسیده، نشان می‌دهد نکاتی از دید او مغفول مانده و در مواردی برداشت‌های نادرست داشته است و جایگاه هر مفسر را متناسب با منهج تفسیری و بارزه‌ی شخصیت علمی او مد نظر قرار نداده است. این پژوهش با شیوه تحلیلی– انتقادی نشان می‌دهد که قرطبی هم همانند سایر مفسران زیر چتر اجماع قرار دارد و باید هر مفسر را در رشته‌ی مدرسی خود سنجید و با توجه به مقدماتی که مفسر به عنوان منهج خود معرفی نموده است آن را ارزیابی نمود.

critical analyses of exegesis , from Tabari up to Ibn Kathir ,problems of description litrerary genre on Abrahim’s story

By explaining the basic structures of the commentary tradition, Norman Calder has analyzed this tradition from Tabari to Ibn Kathir. Using those kinds of hermeneutic approaches, he believes that the text itself is meaningless and meaningless, he considers the text of the Qur’an meaningful when placed alongside structures outside the text that exist independently. Calder proposes three structural features for the literary type of commentary over this period of time, and concludes that Cordial commentary is the best criterion that the tradition of interpretation could achieve. The present study, by critiquing Calder’s analysis and concluding it, shows that he has overlooked and misinterpreted points of view and has positioned each interpreter to fit the exegetical and exemplary character of his scholarly personality. Not considered. This criticalanalytic study shows that Cordoba is under the umbrella of consensus, as is the case with other interpreters, and must weigh each interpreter in his or her discipline, taking into account the prerequisites that the interpreter has identified as his or her own. Evaluated