نسبت گرایش تفسیری وجودگرایانه با سایر گرایش‌های تفسیری

در دوره معاصر، مواجه با انبوهی از آثار تفسیری در مباحث وجودگرایانه از جمله انسان در متن زندگی، آزادی، انتخاب، مسئولیت، تفرد، اضطراب، معنای زندگی و... دال بر شکل گیری گفتمان وجودگرایی در تفسیر متون دینی است. در این مقاله پس از تحلیل وبررسی، این رویکرد به مثابه یک گرایش جدید تفسیری معرفی شده است. برای تبیین زوایای مختلف این گرایش، به مقایسه گرایش وجودگرایی با گرایش های عرفانی، اجتماعی و تربیتی در تفسیر پرداخته شده است و نسبت هریک با گرایش وجودگرایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج باهم نگری این سه گرایش تفسیری با گرایش وجودگرایانه حاکی از آن است که ضمن اشتراک این گرایش ها در برخی ویژگی ها، نسبت همسویی بینشان برقرار است و هیچ یک در مقابل این گرایش قرار ندارند. معرفت نفس، اهمیت تدبرگرایی در تفسیر، تاکید بر خودسازی، نحوه تعامل با عقل و عدم اعتماد مطلق بر آن و... از مشترکات گرایش تفسیری عرفانی با گرایش وجودگرایی است. اهمیت دادن به بعد عملی زندگی، داشتن رویکرد انتقادی، استفاده از نثر جذاب و قابل فهم برای عموم و همچنین تقلیدناپذیری از ویژگی های مشترک گرایش اجتماعی با وجودگرایی است اما از جهت جایگاه عقل و اعتماد بر عقل در تفسیر با گرایش وجودگرایی همسو نبوده تا جایی که برخی به تفسیر اجتماعی، تفسیر عقلانی نام نهاده اند. لزوم توجه به انسان شناسی صحیح قرآنی، اهتمام به نیاز انسان عصر حاضر و مسئولیت های فردی و توجه به انسان به عنوان موجودی مختار از مسائل مشترک میان گرایش وجودگرایی و گرایش تربیتی است.

Explaining the ratio of existential interpretive tendency to other interpretative tendencis

In the contemporary period, he faces a host of interpretive works in existentialist subjects such as human beings, freedom, choice, responsibility, understanding, and so on... Refers to the formation of the discourse of existentialism in the interpretation of religious texts. In this paper, after analyzing this approach, this approach has been introduced as a new interpretive trend. In order to explain the different angles of this tendency, the comparison of the tendency of existentialism to the mystical, social and educational tendencies in the interpretation has been studied and the ratio of each with the tendency of existentialism has been studied. The convergent results of these three interpretive trends with the existential tendency indicate that, while sharing these tendencies in some features, there is a correlation between them, and no one is against this trend. Selfknowledge, selfknowledge, selfinterest in interpretations, emphasis on selfimprovement, how to interact with reason, and absolute distrust on it, and ... of commonality of mystical orientation with the tendency of beingism. Considering the practical dimension of life, the critical approach, the appealing and comprehensible prose for the public and the immutability of the common features of social tendency with beingism,