جریان شناسی تفاسیر فریقین نسبت به آیه 124 سوره بقره در مسئله امامت
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
نیل ساز نصرت ,ملک لو صدیقه
|
|
منبع
|
مطالعات قرآني و فرهنگ اسلامي - 1396 - دوره : 1 - شماره : 3 - صفحه:117 -130
|
|
چکیده
|
مفسران اهل تسنن و شیعه از دیرباز دربارۀ معنی امام، ویژگی‌ها، و شئون امامت اختلاف نظر داشته‌اند. مهم‌ترین مستند هر دو گروه برای اثبات دیدگاه خود قطعاً آیات قرآن بوده است. در این میان یکی از مهم‌ترین آیاتی که شیعه با استناد به آن، ضمن متفاوت دانستن مقام امامت از نبوت، مهم‌ترین ویژگی‌های امام مانند لزوم عصمت ظاهری و باطنی و درنتیجه ضروری بودن تعیین امام از سوی خدا را نتیجه گرفته آیۀ 124 سورۀ بقره است. شیعیان هم‌چنین این آیه را دلیلی بر بطلان امامت هر فاسق و ظالمی تا روز قیامت دانسته‌اند و از این آیه در مناقشات کلامی در مسئلۀ امامت بعد از پیامبر (ص) فراوان بهره برده‌اند. از آن سو مفسران اهل تسنن با یک‌سان دانستن مقام امامت و نبوت این آیه را دلیلی بر لزوم عصمت انبیا دانسته‌اند؛ با این حال به این آیه برای اثبات عصمت ظاهری امام، بطلان امامت کافر و فاسق، چه به‌منزلۀ رهبر جامعۀ اسلامی یا در منصب قضاوت یا امامت نماز نیز استناد کرده‌اند.
|
|
کلیدواژه
|
کارکردهای کلامی، فریقین، تفسیر، امامت
|
|
آدرس
|
دانشگاه تربیت مدرس, گروه علوم قرآن و حدیث, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
s.maleklou@modares.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|