آسیب‌شناسی گفتمان تربیت دینی در نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران

تعلیم و تربیت دینی و شکل‌دهی به هویت مذهبی واحد، همواره یکی از دغدغه‌های اصلی نظام تعلیم و تربیت طی سی سال گذشته بوده است. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر آن است که ضمن معرفی گفتمان غالب تربیت دینی در ایران پس از انقلاب اسلامی یعنی گفتمان اسلامی‌سازی و مولفه‌های آن یعنی گفتمان مبارزه با تهاجم فرهنگی و گفتمان بومی‌سازی علوم، به آسیب‌شناسی این گفتمان خصوصاً از منظر تربیت دینی بپردازد. از این منظر، پژوهش حاضر به روش تحلیلی و بر اساس مرور و استخراج اطلاعات تاریخی و طبقه‌بندی آن‌ها، تلاش نمود تا از یک‌سو گفتمان اسلامی‌سازی طی سه دهه‌ی گذشته را مورد بازشناسی قرار دهد و از سوی دیگر، اثرات گفتمان مذکور را مورد واکاوی و تحلیل قرار دهد. نتایج حاصل از این مطالعه گویای این نکته است که تاکید افراطی بر مهندسی اجتماعی، تلاش برای شکل‌دهی به هویت کاملاً یک دست، تقلید گرایی از طریق القای عقیده و صورت‌گرایی و تربیت قرنطینه‌ای از جمله آفت‌های گفتمان‌های مذکور است.