بررسی اعتبار و کارایی شرط دریافت یا پرداخت در قراردادهای فروش ال ان جی

به دلیل نیاز پروژه‌های ال ان جی به سرمایه‌گذاری‌های عظیم، اغلب تامین‌کنندگان مالی‌ بدون اطمینان از یک جریان درآمدی ثابت برای بازگشت سرمایه، به تامین مالی اقدام نمی‌کنند. اصلی‌ترین ابزاری که این اطمینان را برای فروشندگان و تامین‌کنندگان مالی فراهم می‌آورد، درج شرط دریافت یا پرداخت در قرارداد است. به همین دلیل امروزه شرط دریافت یا پرداخت به یکی از مفاد اساسی قراردادهای بیع ال ان جی تبدیل ‌شده است. در نظام‌های حقوقی مختلف تردیدهایی نسبت به اعتبار این شرط مطرح‌ شده که نیازمند تعمد و پاسخگویی است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد این شرط در قالبی که امروزه در اغلب قراردادها رواج دارد، یعنی بررسی و تعیین آن براساس میزان سالیانۀ قراردادی تحویل ال ان جی، نمی‌تواند هدفی را که فلسفۀ پیش‌بینی این شرط در قراردادها بوده است برآورده کند. بررسی اعتبار این شرط در نظام‌های حقوقی مختلف به علاوه بررسی دلایل ادعای ناکارآمدی آن و پیش‌‌بینی راه‌‌حلی برای فائق‌آمدن بر این مشکل، موضوع مقالۀ حاضر است.

the validity and enforceability of “take or pay” clauses in LNG contracts

Since the LNG projects are so capital intensive, often financers do not finance in these projects without making sure about its certain income stream. The main instrument to reach into this certainty for the sellers and financers is inserting the “Take or Pay” clause in the contract. Therefore, today the “take or pay” clause has become the defining characteristic of long term LNG sales contracts. In different legal regimes, some doubts have been raised against the validity and enforceability of this clause. In addition with changing feature of LNG projects, it seems that traditional “take or pay” clauses have lost their efficiency and we need to step back and reevaluate the traditional “take or pay” structure in today’s evolving LNG marketplace. Considering the validity and enforceability of “take or pay” clauses in different legal regimes and the reasons of their inefficiency and finding some ways to improve the efficiency has been considered in this article.