حمایت از تولید برق تجدیدپذیر در پرتو مقررات و رویۀ قضایی سازمان تجارت جهانی

امروزه راهبردهای حمایت از ایجاد و توسعۀ انرژی‌های نو، در سیاست‌های انرژی در اغلب کشورهای جهان از جایگاه کلیدی برخوردار است. مبنای حقوقی این حمایت، تعهدات زیست‌محیطی و حقوق بشری دولت‌ها طبق اسناد و معاهدات بین‌المللی است. به‌‌رغم این و با توجه به اینکه حدود 97 درصد از تجارت جهانی از سوی اعضای سازمان تجارت جهانی، در حال انجام است، بنابراین اجرای برنامه‌‌ها و سیاست‌‌های حمایتی از توسعۀ انرژی‌‌های نو می‌‌بایست با تعهدات دولت‌‌ها مطابق قواعد و مقررات سازمان تجارت جهانی نیز همخوانی داشته باشد. از این رو دولت‌های عضو سازمان باید، میان تعهدات زیست‌محیطی و تجاری بین‌المللی خود در این زمینه توازن برقرار کنند. رویۀ قضایی اخیر سازمان تجارت جهانی، معیار‌‌هایی را به منظور ایجاد توازن میان این دو دسته از تعهدات ارائه داده است. از آنجا که ایران در حال الحاق به سازمان تجارت جهانی است، مقررات‌گذاری در حوزۀ انرژی و به خصوص انرژی‌‌های نو و تنظیم قراردادهای تضمین سرمایه‌گذاری و خرید برق تجدیدپذیر، بایستی با توجه به مقررات و رویۀ قضایی سازمان صورت گیرد. در این مقاله با توجه به رویۀ اخیر سازمان تجارت جهانی، معیارهایی به منظور ایجاد تعادل میان تعهدات زیست‌محیطی و تجاری دولت‌ها در حمایت از انرژی‌های تجدیدپذیر ارائه خواهد شد.