اجرای موقت معاهدۀ منع جامع آزمایش هسته‌ای و اثر آن بر ایران

در بیشتر معاهدات، به ویژه در اواخر قرن بیست و با موضوع خلع سلاح، نهاد «اجرای موقت» وجود دارد (ماده 25 معاهده حقوق معاهدات)؛ این شیوه، که پس از انعقاد معاهده و پیش از لازم‌الاجرا شدن آن تحقق می‌یابد و هدف آن برقراری تمهیدات اجرای کامل و اطمینان به اعضای معاهده با همکاری میان آنهاست، دارای چهره مقدماتی و واجد قلمروی محدود است. معاهده منع جامع آزمایش هسته‌ای، از جمله معاهدات خلع سلاح است که تاکنون لازم‌الاجرا نشده و بر اساس متن معاهده، بایستی نهاد نظارتی آن هنگام اجرای کامل، قادر به ایفای وظایف محوله باشد؛ لذا اکنون با ایجاد کمیسیون مقدماتی، بطور موقت اجرا می‏شود. با استناد به بند آخر اصل 176 قانون اساسی ایران و با عنایت به ماهیت امنیتی معاهده، مرجع داخلی تصویب اجرای موقت معاهده، برخلاف اجرای کامل آن، شورای عالی امنیت ملی کشور با تایید مقام رهبری است.

Provisional application of CTBT and its effects on Iran

The way of entering into force of treaty is too sensitive. Most of them, ‎especially those which are concluded in the late 20th century on disarmament, ‎provide for an institution called "provisional application" (art. 25 of Vienna ‎treaty on the law of treaties). Accordingly, parts of treaties are applied ‎provisionally pending the definitive entry into force of the instrument ‎concerned; the purpose of this institution is to provide some measures to full ‎application and to ensure member states. The Comprehensive NuclearTest‎Ban Treaty (CTBT) has not yet been entered into force, but its inspection body ‎must fulfill its duties until it becomes operative and effective. For this reason, ‎preparatory commission of the treaty has been established temporarily. Given ‎the security nature of the treaty, under the art 176 (2) of CC of IRI, the ‎authoritative body to decide on the provisional application of CTBT is the ‎national Security Council.‎