جایگاه معیار رفتار عادلانه و منصفانه در سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی با تکیه بر رویه داوری

معیار یا شرط رفتار عادلانه و منصفانه از اساسی ‌ترین معیارهای رفتاری در حقوق بین‌الملل سرمایه‌گذاری است که به‌ موجب آن، دولت میزبان باید براساس معیارهای حقوق بین‌الملل شرایط مساعد و مناسب را برای حمایت از اموال سرمایه‌گذار خارجی فراهم آورد. به علت مبهم بودن این معیار، برداشت‌های مختلفی از آن ارائه شده است. در مقالة پیش‌رو، در پاسخ به این پرسش اساسی که داوری بین‌المللی درباره رفتار عادلانه و منصفانه، به‌ویژه در حوزة نفت‌وگاز، چه رویه‌هایی را در پیش گرفته است، با گردآوری مطالب به روش کتابخانه‌ای و استفاده از روش تحقیق تحلیلی-توصیفی، سرانجام دریافتیم که مراجع داوری گوناگون، آستانه‌های مختلفی را برای ایجاد توازن و انصاف تعیین کرده‌اند که رفتار یک کشور قبل از آنکه نقض رفتار منصفانه شمرده شود، باید به آن حد برسد و این نتیجه به‌دست آمد که در هر موردی که نقض رفتار منصفانه مطرح شود، واقعیت‌های منحصربه‌فردی دارد و مهم‌ترین نتیجه، دقیقاً ماهیت خاص واقعیت در هریک از داوری‌های رسیدگی به ادعاهای نقض رفتار منصفانه است و گرچه معیار انعطاف‌پذیر، می‌تواند برای حل طیف گسترده‌ای از اقدامات نادرست دولت قابل‌اعتماد باشد، اما همچنان تا اندازه‌ای با بی‌اطمینانی همراه است.

position of the standard of fair and equitable treatment in international investments based on arbitration

the standard or condition of fair and equitable treatment issues is one of the most basic standards of conduct in international investment law, according to which the host government must provide favorable conditions for the protection of foreign investor property per international law standards. due to the ambiguity of this standard, different interpretations of it have been presented. in this article, the main question was what procedures the international arbitration regarding fair and equitable behavior, especially in the field of oil and gas, has taken place, and by collecting materials by library method and using analytical and descriptive research method, it has been argued that the various arbitral tribunals have set different thresholds for the establishment of balance and fairness, that the conduct of a country must reach that level before it can be considered a breach of equitable conduct, and it has been concluded that in each case violation of fair behavior has unique facts, and the most important result is precisely the specific nature of the truth in each of the fair trial claims, and although a flexible standard can be reliable for resolving a wide range of government misconduct, it remains somewhat uncertain.