بررسی تاثیر گونه‌های درختی فضای سبز شهری در تعدیل دما و رطوبت نسبی محیط پیرامونی (مطالعه موردی: پارک جنگلی آبیدر در سنندج)

افزایش دمای محیط شهری یکی از مهم‌ترین مشکلات زیست‌محیطی در شهرها است. هدف از این تحقیق اهمیت تیپ‌های مختلف درختی به‌عنوان راهکاری جهت تعدیل دما و سپس پیشنهاد کشت گونه‌های تعدیل‌کننده دما در شرایط سازگار شهری می‌باشد. جهت این کار ابتدا در هر کدام از تیپ‌های درختی موردنظر (چنار، زبان گنجشک، اقاقیا، سرونقره ای و کاج) و یک منطقه بدون پوشش درختی با شرایط فیزیوگرافی مشابه به‌عنوان منطقه شاهد، اندازه‌گیری‌های دما و رطوبت در چهار جهت اصلی و مرکز هر توده در دو فصل تابستان و زمستان به وسیله دماسنج و رطوبت‌سنج دیجیتال، در پنج تکرار انجام گرفت. نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین پارامترهای دمایی نشان داد که در مناطق با پوشش گیاهی و شاهد، تفاوت معنی داری بین میانگین پارامترهای دمایی وجود دارد. به طوری که مناطق دارای پوشش گیاهی در مقایسه با مناطق شاهد در شرایط مساوی هوا و شرایط فیزیوگرافیکی در تابستان 6.4885 درجه سانتی‌گراد خنک‌تر و در زمستان 3.14 گرم‌تر از محیط پیرامونی می‌باشند. نتایج آزمون توکی نشان داد که از بین گونه‌های مورد بررسی، گونه چنار بیشترین میزان کاهش دما (دمای لحظه‌ای، کمینه و بیشینه دما) در فصل تابستان به ترتیب به میزان 10.85، 11.95 و 11.25 درجه سانتی‌گراد و گونه سرو نقره‌ای بیشترین میزان افزایش دما (دمای لحظه‌ای، کمینه و بیشینه دما) در فصل زمستان به ترتیب با مقادیر 7.42، 4.25 و 7.021 سانتی‌گراد را نسبت به محیط اطراف دارا می‌باشد. کل مساحت توده‌های مورد مطالعه 2.48 هکتار محاسبه شد که به ازای این میزان هکتار در فصل تابستان 6.48 درجه دمای هوا کاهش و 3.14 درجه در فصل زمستان دمای هوا افزایش یافت. لذا با افزایش هر هکتار فضای سبز از نوع گونه‌های مناسب 2.61 درجه کاهش دما در تابستان و 1.26 درجه افزایش دما در زمستان را داریم. نتایج نشان داد که نوع پوشش گیاهی می‌توانند اثر قابل‌توجهی بر اقلیم شهری داشته باشند.

investigating the role of tree species in urban green space in modulating temperature and relative humidity of the environment (case study: abidar forest park in sanandaj)

increasing the temperature of the urban environment is one of the most important environmental problems in cities. the purpose of this research is to evaluate the importance of different tree types as a way to adjust temperature and then to propose cultivating temperature modifications in urban conditions. to do this, firstly, in each of the desired tree species (sycamore, siblings, acacia, sanguinea and pine) and a flatbed area with similar physiographic conditions as the control area, measurements of temperature and humidity in the four main directions and center of each brigade in two summer and winter seasons, digital thermometer and rheumatoid arthritis was performed in 5 replications. independent ttest results for comparison of mean temperature parameters showed that there was a significant difference between the mean temperature parameters in vegetation and control areas. since the vegetation areas are cooler in comparison with the control areas in the same conditions of the air and the physiographic conditions are cooler 4885.6 °c in the summer and 14.3% warmer than the perimeter environment in the winter. the results of tukeychr('39')s test showed that the most species of the species studied in the summer season were 10.5, 11.6 and 12.25 degrees celsius respectively, and the maximum reduction in temperature (instantaneous temperature, minimum and maximum temperature) the highest amount of temperature rise (temperature, minimum, and maximum temperature) in winter is 7.24, 4.25 and 7.271 °c, respectively, relative to the surrounding area. the total area of the studied masses was 28.8 hectares, which was 6.48 °c for the summer, and the air temperature increased by 14.3 °c in winter. therefore, with an increase in each hectare of green space, the appropriate species are 2.61 °c in summer and 1.26 ° c in winter. the results showed that the type of vegetation could have a significant impact on urban climates.