برازش مدل های توزیع فراوانی گونه ای در جوامع مشجر گیاهی منطقه گوره دره، کوه های گچی قران اهر

یکی از اهداف مهم مدیریت منابع طبیعی، حفظ تنوع گیاهی در بوم سازگان می باشد. به طوری که رویشگاه ها از حاصلخیزی و پایداری بوم شناختی بیشتری در برابر تغییرات برخوردار شوند. شاخص های تنوع مختلفی برای بررسی وضعیت تنوع گونه ای بوم سامانه های طبیعی ارائه گردیده است. یکی از این شاخص ها، استفاده از مدل های تجربی توزیع فراوانی است که هر کدام از این مدل ها بیانگر میزان پایداری و سلامت جوامع گیاهی می باشد. این تحقیق در مراتع مشجر منطقه گوره دره گچی قران در 20 کیلومتری جنوب شهر اهر به منظور آگاهی از میزان تخریب و پایداری جوامع گیاهی موجود در دو طبقه ارتفاعی صورت پذیرفت. بدین منظور، در دو طبقه ارتفاعی پایین تر و بالاتر از 1800 متر از سطح دریا اقدام به مستقر نمودن 50 قطعه نمونه شد. در داخل قطعه نمونه ها، تعداد و درصد گونه های درختچه ای و درختی داخل قطعه نمونه ها برداشت شد. از شاخص های پارامتریک شامل منحنی درجه بندی تنوع و مدل های توزیع فراوانی (عصای شکسته، لوگ نرمال، سری لگاریتمی و سری هندسی) جهت بررسی گرافیکی تنوع گیاهی و میزان برازش آن ها با مدل های تجربی مبین پایداری جوامع گیاهی استفاده شد. نتایج نشان داد که با بررسی میزان برازش داده های فراوانی گونه توسط استفاده آزمون برازش توزیع کای اسکور، جامعه گیاهی هر دو طبقه ارتفاعی از مدل سری لگاریتمی در سطح پنج درصد تبعیت می کند. از آنجا که مدل سری لگاریتمی بیانگر جوامع ناپایدار است و جامعه گیاهی، تعداد گونه نسبتاً کمی دارد لذا می توان احتمال داد که این دو رویشگاه از لحاظ تنوع گونه ای و پایداری در سطح پایینی قرار گرفته اند. هر دو طبقه ارتفاعی با مدل سری هندسی برازش معنی دار در سطح پنج درصد داشت. بر طبق نتایج، طبقه پایین ارتفاعی دارای تنوع کمتری نسبت به طبقات ارتفاعی بالا بود. بنابراین پیشنهاد می شود تا حد امکان فشار دام بر مراتع توسط روستاها و عشایر محلی با ایجاد معیشت های جایگزین کمتر شود.

Fitting of Species Frequency Distribution Models in Woody Societies in Rangelands of Gouradarah, Gechigiran Ahar

One of the important goals of natural resource management is to conserve plant diversity in the ecosystem so that sites are more productive and more ecologically stable at the various situations. Different diversity indices have been presented to study the species status of natural ecosystems. One of these indicators is the use of empirical distribution models that each of these models indicates the sustainability and health of plant communities. This research was carried out in Guyje bel woodlands of Gechigiran region in order to know about the extent of degradation and stability of plant communities in two levels of altitude. For this purpose, 50 samples were taken in two altitude levels; lower and upper than 1800 m above sea level. We recorded the percentage of shrubs and trees species in the plots. Parametric indicators including diversity grading curves and frequency distribution models (broken wands, logical norm, logarithmic series and geometric series) were used for graphical study of plant diversity and their fitting with experimental models of sustainability of plant communities. The results showed that, by examining the fitting of species abundance data, using the Chisquare fit test, the plant community of both altitude classes follows the logarithmic series model at the 5% level. Since the logarithmic series model represents unstable communities and the plant community has a relatively small number of species, it can be expected that these two sites were in a low diversity in terms of species diversity and stability. Both elevations had a significant fitting of 5% with the geometric series model. According to the results, the lower altitude (lower than 1800 m) had a lower diversity than the higher altitudes (above 1800 m). Therefore, it is suggested that management decisions should be made to increase species diversity in the mentioned areas.