تاثیر آموزش توجه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارسانویسی

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت نارسانویسی در دانش آموزان و لزوم ارائه مداخلاتی برای بهبود این اختلال به منظور پیشگیری از مشکلات بعدی، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش توجه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با مبتلا به اختلال نارسانویسی بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه سوم و چهارم مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال نارسانویسی شهر اصفهان در سال تحصیلی 94-1393 بودند که 60 نفر از آنها به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برنامه آموزش توجه در پانزده جلسه 80 دقیقه ای بر روی گروه آزمایشی ارائه شد. برای جمعآوری داده ها از آزمون های سنجش توجه (تولوز پیهرون، 1994)، اختلال نارسایی توجه (جردن، 1992) و اختلال نارسانویسی (فلاح چای، 1375) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش توجه به صورت معنی داری میانگین نمرات عملکرد تحصیلی گروه آزمایش را نسبت به گروه گواه در مرحله پسرآزمون افزایش داد (0/01>p). همچنین تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پسران و دختران در آزمون نارسانویسی مشاهده گردید (0/05>p). نتیجه گیری: یافته ها از اثربخشی آموزش توجه بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با اختلال نارسانویسی حمایت می کند و تلویحات مهمی در توجه به مداخلات مرتبط با آموزش توجه در کاهش مشکلات تحصیلی دانش آموزان با اختلال یادگیری دارد.