مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه با درمان شناختی رفتاری بر سازش یافتگی اجتماعی و حرمت خود در کودکان کار

زمینه و هدف: از جمله مشکلات اصلی کودکان کار مشکل در سازش ‌یافتگی اجتماعی و حرمت خود است. یکی از روان ‌درمانی‌های موجود، درمان شناختی رفتاری و درمان فراتشخیصی یکپارچه است. بدین ‌ترتیب پژوهش حاضر با هدف مقایسه ‌ای اثربخشی پروتکل فراتشخیصی یکپارچه با درمان شناختی رفتاری بر سازش ‌یافتگی اجتماعی و حرمت‌ خود در کودکان کار انجام شد. روش‌: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه ‌تجربی با طرح پیش آزمون- پس ‌آزمون بود. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی دختران آسیب‌دیده اجتماعی (کودکان کار) شهر تهران در سال 1398 بودند که با روش نمونه ‌گیری هدفمند، تعداد 30 نفر به‌عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب ‌شده‌اند و به ‌تصادف در دو گروه درمان فراتشخیصی یکپارچه و درمان شناختی رفتاری جایدهی شدند. نخست پرسشنامه ساز‌ش ‌یافتگی اجتماعی (سینها و سینگ، 1993) و مقیاس حرمت خود (پوپ و همکاران، 1998) به ‌عنوان پیش‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش یکم، درمان شناختی رفتاری را به مدت هجده جلسه 90 دقیقه ‌ای و گروه آزمایش دوم، درمان فراتشخیصی را در پانزده جلسه 90 دقیقه‌ ای دریافت کردند. داده‌ها با روش آزمون تحلیل واریانس با تکرار سنجش و نرم‌افزار spss نسخه 25 تحلیل شد. یافته‌ ها: یافته ‌ها نشان دادند که هر دو درمان، موفق به افزایش معناداری در سازش ‌یافتگی اجتماعی و حرمت خود در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در کودکان کار شدند. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون به گرفته شد پس از سه ماه، پیگیری انجام شد. با‌ وجود ‌این مقایسه‌ اثربخشی بین دو درمان یکپارچه‌ نگر و شناختی رفتاری نشانگر آن است که اثربخشی پروتکل فراتشخیصی یکپارچه در حرمت خود (2=0.34; p<0.01; f=14.46) و سازش ‌یافتگی اجتماعی (partial ƞ2=0.16; p<0.05; f=11.33) نسبت به درمان شناختی رفتاری بیشتر بود. نتیجه‌ گیری: درمان فراتشخیصی کودکان در مقایسه با درمان شناختی رفتاری در بهبود میزان‌ سازش ‌یافتگی اجتماعی و حرمت خود از اثربخشی بیشتری برخوردار بود. اگرچه درمان فراتشخیصی نتایج امیدوارکننده ‌ای را نشان داد، اما کارآزمایی‌های بالینی بیشتری برای ارزیابی اثربخشی در جوامع مختلف و سایر وضعیت‌های روانی همزمان مورد نیاز است.

comparison of the effectiveness of unified transdiagnostic therapy with cognitive behavioral therapy on social adjustment and self-steem in child labours

background and purpose: one of the main problems of working children is the problem of social adjustment and self-esteem. one of the available psychotherapies is cognitive-behavioral therapy and unified transdiagnostic therapy. thus, the present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of unified transdiagnostic protocol with cognitive behavioral therapy on social adjustment and self-esteem in working children. method: the current research was a quasi-experimental study with a pre-test-post-test design. the studied population included all the socially disadvantaged girls (working children) of tehran in 2019, and 30 people were selected as the study sample with the purposeful sampling method and were randomly placed to two groups of unified transdiagnostic therapy and cognitive behavioral therapy. first, the social adjustment questionnaire (sinha and singh, 1993) and the self-esteem scale (pope et al., 1998) were administered as a pre-test on both groups. the first experimental group received cognitive behavioral therapy for eighteen 90-minute sessions and the second experimental group received unified transdiagnostic therapy for fifteen 90-minute sessions. the data were analyzed by the method of analysis of variance with repeated measurements and spss version 25 software. results: the results showed that both treatments managed to significantly increase their social adjustment and self-esteem in the post-test and follow-up stages in working children. however, the comparison of effectiveness between unified transdiagnostic protocol and cognitive-behavioral therapies shows that the effectiveness of the in self-esteem (partial ƞ2=0.34; p<0.01; f=14.46) and social adjustment (partial ƞ2=0.16; p<0.05; f=11.33) was more than cognitive behavioral therapy.conclusion: pediatric transdiagnostic therapy was more effective in improving social adjustment and self-esteem than cognitive-behavioral therapy. although up-c has shown promising results, more clinical trials are needed to evaluate the effectiveness of up-c in different communities and other concurrent mental states.