تاثیر آموزش مهارت های جرئت‌ورزی بر احساس خودکارآمدپنداری دانش‌ آموزان

زمینه و هدف: اهمیت باور خودکارآمدپنداری به دلیل تاثیرگذاری آن در بسیاری از عملکردهای انسانی است. پژوهش های بسیاری نشان داده اند که با آموزش مهارت های ارتباطی مختلف، می توان خودکارآمدپنداری را ارتقا داد. یکی از این مهارت ها، جرئت ورزی است. بدین ترتیب هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه آموزش مهارت جرئت ورزی بر افزایش خودکارآمدپنداری دانش آموزان بود.روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه هفتم شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، 80 نفر (40 دختر و 40 پسر) انتخاب شدند و سپس در هر جنس به طور تصادفی، 20 نفر انتخاب شده و در یکی از گروه های آزمایش و گواه، جایدهی شدند؛ به طوری که در نهایت 4 گروه (20 نفر گروه آزمایشی دختر،20 نفر گروه گواه دختر،20 نفر گروه آزمایشی پسر، و 20 نفر گروه گواه پسر) تشکیل شد. گروه های آزمایشی، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت جرئت ورزی) را در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. در این پژوهش، برای جمع آوری داده ها از مقیاس باورهای خودکارآمدپنداری (شوارزر و جروسالم، 1995) و پرسشنامه جرئت ورزی (گمبریل و ریچی، 1975) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های جرئت ورزی بر افزایش خودکارآمدپنداری (0/004=p، 9=f) و جرئت ورزی (0/0001=p، 50/02=f) دانش آموزان گروه آزمایش تاثیر دارد. همچنین بین پسران و دختران، تفاوت معنا داری در پس آزمون خودکارآمدپنداری و جرئت ورزی مشاهده نشد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که تغییرات شناختی ایجاد شده در اثر آموزش مهارت جرئت ورزی و تمرین نه گفتن» می تواند باور توانمندی و جرئت ورزی دانش آموزان را بهبود بخشد. کاربردهای ضمنی نتایج این پژوهش برای سیستم های آموزشی و پرورشی به منظور ارتقاء توانمندی های دانش آموزان در این مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

The Effect of Assertiveness Training on Student's SelfEfficacy

Background and Purpose: The importance of elfefficacy is in its effect on many human functions. Numerous studies have shown that by teaching different communication skills, selfefficacy can be improved. Assertiveness is one of these skills. Accordingly, the purpose of the current research was to investigate the effectiveness of assertiveness training program on increasing the selfefficacy of students.Method: This study was a semiexperimental research with pretestposttest control group design. The population included all the 7th grade students of Shiraz in the academic year 20162017. A random sample of 80 students (40 boys and 40 girls) was selected by multistage clustering sampling. Then 20 students of each sex were randomly selected and assigned to either the experimental or the control group. In such a way that at the end 4 groups were formed (i.e. 20 girls in the experimental group, 20 girls in the control group, 20 boys in the experimental group, and 20 boys in the control group). The experimental groups underwent eight 90min sessions of intervention (assertiveness training). Data were collected by General SelfEfficacy Scale (Schwarzer & Jerusalem, 1995) and Assertion Inventory (Gambrill & Richey, 1975). ANCOVA was used for analyzing the data.Results: Findings showed that assertiveness training was effective in increasing the selfefficacy (F=9, P <0.004) and assertiveness (F=50.02, P <0.0001) of the experimental group. No significant difference was found between the girls and the boys in terms of selfefficacy and assertiveness. Conclusion: The present research showed that the cognitive changes caused by assertiveness training and the exercise of "saying no" can improve studentschr('39') selfefficacy and assertiveness. Research implications for the educational systems to increase the student’s capabilities are discussed in this paper.